ნარჩენი დისბალანსის გაგება

1. განმარტება: რა არის ნარჩენი დისბალანსი?

ნარჩენი დისბალანსი არის რაოდენობა დისბალანსი რომელიც რჩება ა-ში როტორი შემდეგ დაბალანსება პროცესი დასრულებულია. ეს არის დისბალანსი, რომელიც არსებობს მითითებული ბალანსირების ტოლერანტობის ფარგლებში.

მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, რომ იდეალური ბალანსის (ნულოვანი დისბალანსის) მიღწევა პრაქტიკულად შეუძლებელია და ეკონომიკურადაც არაპრაქტიკულია. ბალანსირების მიზანი არ არის დისბალანსის სრულად აღმოფხვრა, არამედ მისი შემცირება იმ დონემდე, რომ მის მიერ გამოწვეული ვიბრაცია აღარ იყოს საზიანო მანქანისთვის მუშაობის დროს. ეს მისაღები ნარჩენი რაოდენობა წარმოადგენს ნარჩენ დისბალანსს.

2. ტოლერანტობისა და ნარჩენი დისბალანსის დაბალანსება

დასაშვები ნარჩენი დისბალანსის ოდენობა განისაზღვრება ა. ტოლერანტობის დაბალანსებაეს ტოლერანტობა არის კონკრეტული, გამოთვლილი მნიშვნელობა, რომელიც განსაზღვრავს, თუ რამდენად არის დისბალანსი მისაღები კონკრეტული როტორისთვის კონკრეტულ გამოყენებაში.

ამ ტოლერანტობის დასადგენად ყველაზე ფართოდ გამოყენებული სტანდარტია ISO 1940-1 (ახლა ISO 21940 სერიის ნაწილია). ეს სტანდარტი იყენებს ბალანსის ხარისხის კლასები (G-კლასები), როგორიცაა G6.3, G2.5 და G1.0, სხვადასხვა ტიპის დანადგარების ბალანსის მოთხოვნების კლასიფიკაციისთვის.

• უფრო დაბალი G-კლასის ნომერი მიუთითებს უფრო მკაცრ (უფრო მცირე) ტოლერანტობაზე და, შესაბამისად, უფრო დაბალ დასაშვებ ნარჩენ დისბალანსზე.
• სპეციფიკური ტოლერანტობის გაანგარიშება (გრამ-მილიმეტრებში ან გრამ-ინჩებში) დამოკიდებულია G-კლასზე და როტორის მომსახურების სიჩქარეზე.

როგორც კი დაბალანსების ოპერატორი როტორის დისბალანსს შეამცირებს ამ გამოთვლილ ტოლერანტობის ფარგლებში, სამუშაო დასრულებულად ითვლება. „დარჩენილი“ დისბალანსი ნარჩენ დისბალანსს წარმოადგენს.

3. რატომ არსებობს ნარჩენი დისბალანსი?

ნარჩენი დისბალანსის არსებობას რამდენიმე ფაქტორი უწყობს ხელს:

• ბალანსირების აპარატის მგრძნობელობა: ყველა დაბალანსების მანქანას აქვს დისბალანსის უმცირესი ოდენობის ლიმიტი, რომლის ზუსტად გაზომვაც მას შეუძლია.
• ინსტრუმენტების შეცდომები: როტორის დაბალანსების მანქანაზე დასამონტაჟებლად გამოყენებული ლილვების ან ხელსაწყოების ნაკლოვანებებმა შეიძლება მცირე შეცდომები გამოიწვიოს.
• ასამბლეის ცვლები: დაბალანსების შემდეგ მანქანის აწყობისას კომპონენტები შეიძლება ოდნავ გადაადგილდეს (მაგ., გასაღებები, შემაერთებლები).
• ოპერაციული ცვლილებები: როტორებმა შეიძლება განიცადონ ცვლილებები მუშაობის დროს თერმული გაფართოების, ცვეთის ან ნალექების დაგროვების გამო, რამაც შეიძლება შეცვალოს საწყისი დაბალანსებული მდგომარეობა.
• პრაქტიკულობა: დისბალანსის ბოლო რამდენიმე მილიგრამის დევნა კლებად სარგებელს იძლევა და ხშირად არ არის ეკონომიური.

4. ნარჩენი დისბალანსის გაზომვა და დადასტურება

დაბალანსების პროცესის დროს, დაბალანსების მანქანა ზომავს საწყის დისბალანსს. შემდეგ ოპერატორი ამატებს ან აშორებს კორექტირების წონებს და ხელახლა ზომავს. ეს განმეორებითი პროცესი გრძელდება მანამ, სანამ მანქანა არ მიუთითებს, რომ გაზომილი დისბალანსი სამიზნე ტოლერანტობის მნიშვნელობაზე დაბალია.

კარგი ბალანსირების ანგარიში ყოველთვის მიუთითებს საწყის დისბალანსსა და საბოლოო ნარჩენ დისბალანსზე, რაც აჩვენებს, რომ როტორი აკმაყოფილებს საჭირო ხარისხის მოთხოვნებს. მაგალითად, ანგარიშში შეიძლება ითქვას: „საბოლოო ნარჩენი დისბალანსი არის 0.5 გ-მმ მარცხენა სიბრტყეში და 0.8 გ-მმ მარჯვენა სიბრტყეში, რაც ამ როტორისთვის განსაზღვრული G2.5 ტოლერანტობის ფარგლებშია“.

← დაბრუნება მთავარ ინდექსზე