ISO 21940-13: Mekanik titreşim – Rotor dengeleme – Bölüm 13: Orta ve büyük rotorların yerinde dengelenmesine ilişkin kriterler ve güvenlik önlemleri

Özet

ISO 21940-13, rotorların kendi yatakları ve destek yapıları içerisinde, doğrudan makinenin operasyonel konumunda dengelenmesinin pratik yönlerine odaklanan özel bir standarttır (yerinde veya sahada dengeleme). Dengelemenin özel bir platformda gerçekleştirilemediği durumlarda ortaya çıkan benzersiz zorlukları ve güvenlik hususlarını ele alır. dengeleme makinesiStandart, yerinde dengelemenin ne zaman uygun olduğuna dair kriterler sağlar ve özellikle risklerin daha yüksek olduğu orta ve büyük rotorlar için prosedürü güvenli ve etkili bir şekilde gerçekleştirmek için gerekli güvenlik önlemlerini özetler.

İçindekiler (Kavramsal Yapı)

Standart, saha dengelemesine ilişkin karar alma ve uygulama sürecine rehberlik edecek şekilde yapılandırılmıştır:

1. 1. Kapsam ve Uygulanabilirlik:

   Bu ilk bölüm, standardın belirli odak noktasını tanımlayarak, süreç için yönergeler ve güvenceler sağladığını açıkça ortaya koymaktadır. yerinde (veya sahada) dengeleme Orta ve büyük rotorlar için. Bu prosedürün, rotor kendi yatakları ve destek yapısı içindeyken, genellikle nihai çalışma konumundayken gerçekleştirildiğini belirtir. Bu bölümde vurgulanan önemli bir nokta, prensiplerin nihai kurulum durumlarında rijit veya esnek davranabilen rotorlar için geçerli olduğu ve sistemin dinamiklerinin bir bütün olarak dengeleme yaklaşımını belirlediğidir. Standart, bir saha dengeleme prosedürüne karar vermesi, planlaması ve güvenli bir şekilde uygulaması gereken teknisyenler, mühendisler ve yöneticiler için tasarlanmıştır.

2. 2. Yerinde Dengeleme Kriterleri:

   Bu bölüm, saha dengelemesinin en uygun eylem yolu olup olmadığını belirlemeye yardımcı olacak önemli bir karar verme çerçevesi sunar. Yüksek titreşim için her zaman varsayılan çözüm değildir. Standart, yerinde dengelemenin haklı olduğu birkaç senaryoyu özetlemektedir: 1) Atölye dengelemesi için rotoru çıkarmak lojistik olarak pratik olmadığında veya aşırı pahalı olduğunda (örneğin, büyük bir türbin veya jeneratör rotoru). 2) Dengesizliğin, termal bozulmalar, aerodinamik kuvvetler veya işlemle ilgili birikmeler (örneğin, fan kanatlarındaki kalıntılar) gibi yalnızca normal çalışma koşullarında ortaya çıkan faktörlerden kaynaklandığı durumlarda. 3) Atölye dengelemesinin ardından bir rotor yeniden takıldıktan sonra son trim dengelemesi için. Standart, yüksek titreşimin gerçekten dengesizlikten kaynaklandığını ve aşağıdaki gibi diğer sorunlardan kaynaklanmadığını doğrulamak için kapsamlı bir analiz yapılmasını önerir: yanlış hizalamaDevam etmeden önce rezonans veya gevşeklik olup olmadığını kontrol edin.

3. 3. Dengeleme Prosedürleri ve Metodolojisi:

   Bu bölüm, saha dengeleme sürecinin pratik uygulamasına yönelik ayrıntılı ve adım adım bir kılavuz sunmaktadır. Çok kanallı bir cihaz içermesi gereken taşınabilir enstrümantasyonun gerekliliklerini belirterek başlamaktadır. titreşim analizörü genlik ve fazı ölçebilen, bir veya daha fazla titreşim sensörü (ivmeölçerler (en yaygın olanlardır) ve faz referans sensörü (örneğin, bir foto-tak veya lazer tak) dönen şaft üzerinde bir zamanlama işareti sağlamak için. Bölümün özü, evrensel olarak kullanılan bir takometrenin ayrıntılı bir açıklamasıdır. etki katsayısı Bu yöntem, başlangıç titreşim vektörünün (genlik ve faz) kaydedilmesini, bilinen bir açısal konuma bilinen bir deneme ağırlığının bağlanmasını, yeni "tepki" vektörünün ölçülmesini ve ardından vektör matematiği kullanılarak gerekli düzeltme ağırlığının konumunun ve kütlesinin hesaplanmasını içerir. Standart, bu yöntem kullanılarak hem tek düzlemli hem de çok düzlemli dengeleme için rehberlik sağlar.

4. 4. Denge Kalitesi Değerlendirmesi:

   Bu bölüm, atölye dengelemesi ile saha dengelemesi arasında kritik bir ayrım yapmaktadır. Atölye dengelemesi, belirli bir kalıntı dengesizlik toleransını karşılamayı hedeflerken, G-SınıfıSaha dengelemesinin temel amacı daha pragmatiktir: makinenin çalışma titreşimini kabul edilebilir bir seviyeye düşürmek. Bu nedenle, değerlendirme kriterleri kalıcı dengesizliğe değil, nihai titreşim genliklerine dayanır. Standart, nihai denge kalitesinin değerlendirmesinin, öncelikle diğer ilgili standartlarda tanımlanan hizmet içi titreşim sınırlarına dayanması gerektiğini belirtir. ISO 20816 Seri. Nihai hedef, makinenin genel titreşim seviyesinin uzun vadeli çalışma için kabul edilebilir bir bölgeye (örneğin, Bölge A veya B) düşmesini sağlamak için çalışma hızı titreşimini 1 kat azaltmaktır.

5. 5. Güvenlik Önlemleri ve Emniyet Tedbirleri:

   Bu bölüm, saha dengelemesinin kontrollü bir atölye ortamında bulunmayan önemli riskler taşıması nedeniyle, tartışmasız standardın en önemli kısmıdır. Güvenliğe yönelik titiz ve belgelenmiş bir yaklaşımı zorunlu kılar. Temel gereklilikler şunlardır: 1) Başlamadan önce kapsamlı bir mekanik muayene, tüm bağlantı elemanlarının sıkı ve koruyucuların yerinde olduğundan emin olunması. 2) Ağırlıkların tehlikeli mermilere dönüşmesini önlemek için pozitif olarak sabitlenmelerini (örneğin kaynaklanmalarını, cıvatalanmalarını veya özel tutuculara yerleştirilmelerini) gerektiren katı bir protokol. 3) Test çalışmaları sırasında makinenin etrafında kontrollü bir erişim bölgesinin oluşturulması. 4) Dengeleme analisti ve makine operatörü arasında açık ve net iletişim protokolleri. 5) Önceden tanımlanmış bir acil durdurma prosedürü. Güvenliğe bu odaklanma, yaralanmaları ve felaket düzeyinde ekipman arızalarını önlemek için çok önemlidir.

Temel Kavramlar

• Saha Dengeleme ve Atölye Dengeleme: Standart, bir atölyedeki özel bir dengeleme makinesinde değil, tamamen *makinede* bir rotorun dengelenmesine odaklanmıştır. Saha dengelemesi, tüm rotor tertibatını çalışır durumdayken düzeltir.
• Titreşim Azaltma Hedefi: Mağaza dengelemesi, kalan dengesizliği belirli bir toleransa (U) düşürmeyi hedeflerken_başına), saha dengelemesinin temel amacı, makinenin çalışma titreşimini ISO 20816 gibi standartlarda tanımlanan kabul edilebilir bir seviyeye düşürmektir.
• Önce Güvenlik: Kasıtlı olarak deneme ağırlıkları eklenmiş bir makineyi çalıştırmanın riskleri nedeniyle, standart güvenlik prosedürlerine ve koruma önlemlerine çok büyük önem vermektedir.
• Etki Katsayısı Yöntemi: Bu, yerinde dengeleme için evrensel bir yöntemdir. İlk titreşim vektörünün ölçülmesini, bilinen bir deneme ağırlığının eklenmesini, yeni "tepki" vektörünün ölçülmesini ve gerekli düzeltme ağırlığının ve yerleştirme açısının hesaplanması için vektör matematiğinin kullanılmasını içerir.

← Ana Dizin'e Geri Dön