درک سطوح هشدار
تعریف: سطح هشدار چیست؟
سطح هشدار یک واسطه است آستانه هشدار در سیستمهای نظارت بر ارتعاش چند سطحی، که بین هشدار اولیه و سطوح خطر بحرانی قرار دارند. چه زمانی لرزش اگر از سطح هشدار فراتر رود، نشاندهندهی یک مشکل تأیید شده است که نیاز به اقدام تعمیر و نگهداری برنامهریزیشده، معمولاً ظرف ۱ تا ۴ هفته، دارد. سطح هشدار مشابه مرز منطقهی C استاندارد ISO 20816 است - برای عملکرد مداوم رضایتبخش نیست و نیاز به اقدام اصلاحی دارد، اما فوراً بحرانی نیست.
سطوح هشدار به عنوان محرک اصلی اقدام در ... عمل میکنند. نگهداری و تعمیرات پیشبینانه برنامهها، نشان میدهند که پنجره فرصت برای مداخله برنامهریزیشده باز است: عیب تأیید شده و در حال پیشرفت است، اما زمان کافی برای برنامهریزی منظم تعمیر و نگهداری، تهیه قطعات و اجرا در طول زمان از کارافتادگی برنامهریزیشده باقی مانده است.
موقعیت در سلسله مراتب هشدار
سیستم چند لایه
- عادی: پایینتر از همه آستانهها، عملکرد سالم
- هشدار/احتیاط: آستانه اول، مشکل احتمالی، بررسی
- هشدار: مشکل تأیید شده، برنامهریزی تعمیر و نگهداری (این سطح)
- خطر/بحرانی: وضعیت وخیم، اقدام فوری
- قطع/خاموش شدن: توقف اضطراری مورد نیاز است
مقادیر معمول
- مرجع پایه: هشدار = ۴× لرزش پایه
- مبتنی بر استانداردها: هشدار = مرز منطقه C/D در استاندارد ISO 20816
- مطلق: هشدار = سرعت ۷-۱۱ میلیمتر بر ثانیه برای ماشینآلات عمومی
- تجهیزات خاص: بسته به نوع، اندازه و سرعت دستگاه متفاوت است
اهمیت سطح هشدار
مشکل تایید شده
- خطای گذرا یا اندازهگیری نیست
- خطا از طریق تأیید شد پرطرفدار
- نیاز به اقدام اصلاحی دارد
- صرفاً ادامه نظارت ناکافی
پنجره برنامهریزی
- زمان موجود برای پاسخگویی منظم
- اضطراری نیست اما نامحدود هم نیست
- پنجره معمولی: ۱-۴ هفته برای تعمیر
- امکان برنامهریزی تعمیر و نگهداری، سفارش قطعات
بهینهسازی اقتصادی
- به اندازه کافی زود برای جلوگیری از آسیب ثانویه
- آنقدر دیر شده که از ظرفیت تجهیزات استفاده شده است
- تعادل بین مداخله زودهنگام و ریسک شکست
- زمانبندی بهینه تعمیر و نگهداری
تنظیم سطوح هشدار
عواملی که باید در نظر گرفته شوند
بحرانی بودن تجهیزات
- انتقادی: سطوح هشدار پایینتر (محکمتر) برای مداخله زودهنگام
- غیر بحرانی: سطوح بالاتر (سستتر) قابل قبول است
- تأثیر ایمنی: سطوح پایینتر در صورت پیامدهای ایمنی
سرعت حالت خرابی
- زوال تدریجی: سطح هشدار بالاتر قابل قبول (هفتهها در دسترس)
- پیشرفت سریع: سطح هشدار پایینتر مورد نیاز است (روزهای موجود)
- بر اساس: دادههای خرابیهای گذشته برای نوع تجهیزات
برنامهریزی تعمیر و نگهداری
- باید برای برنامهریزی و زمانبندی قطعی برق، زمان در نظر گرفته شود
- زمانهای معمول تدارکات را در نظر بگیرید
- محدودیتهای زمانبندی تولید را در نظر بگیرید
- سطح هشدار باید با زمان برنامهریزی کافی فعال شود.
واکنش به تجاوز از سطح هشدار
اقدامات فوری
- تایید هشدار: بررسی کنید که هشدار اشتباه یا خطای اندازهگیری وجود نداشته باشد
- تحلیل دقیق: تحلیل طیفی برای شناسایی خطای خاص
- ارزیابی شدت: سرعت افزایش ارتعاش چقدر است؟
- ایجاد سفارش کار: شروع برنامه ریزی تعمیر و نگهداری
- افزایش نظارت: اندازهگیریهای هفتگی یا روزانه
اقدامات برنامهریزی
- تعمیرات/قطعات مورد نیاز را تعیین کنید
- تهیه و تامین قطعات یدکی
- زمانبندی پنجره خاموشی
- تخصیص منابع (پرسنل، ابزار)
- تهیه دستورالعملهای کاری
جدول زمانی اجرا
- تجهیزات غیر بحرانی: قطعی مناسب بعدی (۲ تا ۴ هفته)
- تجهیزات مهم: برنامهریزی برای قطعی اختصاصی (۱-۲ هفته)
- تجهیزات بحرانی: تسریع در برنامهریزی (روز به هفته)
- تنظیم: بر اساس نرخ پیشرفت ارتعاش
مستندات
سوابق سطح هشدار
- تمام نقاط تنظیم آلارم را برای هر دستگاه مستند کنید
- منطق سطوح انتخاب شده
- تاریخ تأسیس و هرگونه تغییر
- فرآیند تأیید و بررسی
گزارشهای رویداد هشدار
- وقتی سطح هشدار از حد مجاز فراتر رفت
- مقدار و روند ارتعاش
- یافتههای تحقیق
- اقدامات انجام شده
- قطعنامه و نتایج
بهینهسازی
ردیابی هشدار کاذب
- تعداد هشدارهایی که منجر به نقصهای یافتشده نشدهاند را بشمارید
- هدف: نرخ هشدار اشتباه <10%
- اگر بالاتر باشد: سطح هشدار ممکن است خیلی پایین باشد
- اگر آلارمهای کاذب زیاد بودند، آن را به سمت بالا تنظیم کنید
تحلیل شکست از دست رفته
- اگر خرابی قبل از رسیدن به سطح هشدار رخ داده باشد
- سطح هشدار خیلی ملایم است
- آستانههای پایینتر برای ابتلای زودتر
- یا افزایش فرکانس نظارت
پالایش مداوم
- بررسی سالانه یا پس از رویدادهای مهم
- گنجاندن تجربه عملیاتی
- بهروزرسانی بر اساس تغییرات تجهیزات
- نگهداری مستندات تغییرات
سطوح هشدار، آستانههای اقدام در برنامههای پایش وضعیت هستند که مداخلات برنامهریزیشدهی نگهداری را آغاز میکنند. سطوح هشدار که به درستی بین هشدارهای اولیه و شرایط بحرانی تنظیم شدهاند، نقطهی مداخلهی بهینهای را فراهم میکنند که در آن مشکلات تأیید میشوند اما زمان برای واکنش منظم باقی میماند و امکان نگهداری برنامهریزیشده و مقرونبهصرفه را که نویدبخش استراتژیهای نگهداری پیشبینیکننده است، فراهم میکند.