ISO 18436-2: پایش وضعیت و تشخیص ماشینآلات – الزامات مربوط به صلاحیت و ارزیابی پرسنل – بخش 2: پایش وضعیت و تشخیص ارتعاش
خلاصه
استاندارد ISO 18436-2 استانداردی شناختهشده در سطح جهانی برای آموزش، احراز صلاحیت و صدور گواهینامه متخصصان آنالیز ارتعاش است. این استاندارد تضمین میکند که پرسنلی که اندازهگیری و آنالیز ارتعاش ماشینآلات را انجام میدهند، دانش و مهارتهای لازم برای انجام این کار را به طور شایسته دارند. این استاندارد یک سیستم صدور گواهینامه چهار دستهای را تعریف میکند که هر دسته نشاندهنده سطح بالاتری از تخصص، از یک جمعآوریکننده دادههای پایه تا یک متخصص تشخیص و رهبر برنامه است. این استاندارد یک چارچوب روشن و قابل تأیید برای کارفرمایان فراهم میکند تا صلاحیت تحلیلگران را ارزیابی کنند و به افراد کمک کند تا حرفه خود را ارتقا دهند.
فهرست مطالب (ساختار مفهومی)
این استاندارد به گونهای ساختار یافته است که مسیری روشن برای توسعه حرفهای ارائه دهد و مسئولیتها، دانش، آموزش و تجربه مورد نیاز برای هر سطح از گواهینامه را مشخص کند:
-
۱. دسته اول: جمعآوریکننده دادهها
این گواهینامه پایه و سطح مقدماتی برای پرسنلی است که در زمینه پایش ارتعاش تازهکار هستند. این استاندارد، نقش فرد رده I را به عنوان فردی که واجد شرایط انجام اندازهگیریهای ارتعاش پایه و تک کاناله طبق یک مسیر از پیش تعیینشده است، تعریف میکند. مسئولیتهای اصلی آنها شامل موارد زیر است: کار با یک جمعآوریکننده داده قابل حمل، شناسایی صحیح نقاط اندازهگیری روی دستگاه طبق مسیر تعریفشده، و نصب صحیح حسگر (مثلاً آهنربا یا پراب) برای به دست آوردن دادههای تمیز و تکرارپذیر. آنها آموزش دیدهاند تا کیفیت پایین دادهها را به دلیل مشکلات حسگر یا کابل تشخیص دهند و تأیید کنند که دادههای جمعآوریشده در محدوده مورد انتظار هستند. یک مهارت کلیدی، توانایی مقایسه قرائتهای ارتعاش باند پهن ساده با سطوح هشدار از پیش تعیینشده (مثلاً موارد مندرج در استاندارد ISO 10816) برای تعیین اینکه آیا وضعیت دستگاه «عادی» است یا نیاز به بررسی بیشتر دارد، است. در حالی که از آنها انتظار نمیرود که تشخیص را انجام دهند، آنها سربازان خط مقدم یک برنامه CBM هستند که مسئول جمعآوری دادههای با کیفیت بالا و سازگار هستند که تمام تجزیه و تحلیلهای بعدی به آنها بستگی دارد.
-
۲. دسته دوم: تحلیلگر ارتعاشات
این گواهینامه، استاندارد صنعتی برای یک تحلیلگر ارتعاش حرفهای محسوب میشود. یک تحلیلگر ارتعاش رده II سطح دانش و مهارت بسیار عمیقتری نسبت به یک تکنسین رده I دارد. آنها نه تنها برای جمعآوری دادهها، بلکه برای انجام تجزیه و تحلیل و تشخیص دقیق در طیف وسیعی از ماشینآلات رایج نیز واجد شرایط هستند. مسئولیتهای آنها شامل انتخاب تکنیک اندازهگیری و حسگر مناسب برای یک کار مشخص، تنظیم جمعآوریکننده داده با پارامترهای صحیح (Fmax، وضوح، میانگینگیری) و تجزیه و تحلیل تک کاناله است. فورفورتو طیفها، شکل موجهای زمانی، و فاز اندازهگیریها. یک شایستگی کلیدی برای دسته دوم، توانایی تشخیص عیوب رایج ماشینآلات مانند موارد زیر است: عدم تعادل, ناهمترازی، لقی مکانیکی، عنصر غلتشی عیوب بلبرینگو مسائل مربوط به چرخدندههای اولیه. همچنین انتظار میرود که آنها بتوانند بالانس تکصفحهای اولیه روتورها را در محل انجام دهند.
-
۳. دسته سوم: تحلیلگر ارشد ارتعاشات
یک تحلیلگر دارای گواهینامه رده III به عنوان یک تکنسین ارشد و رهبر در یک تیم پایش وضعیت شناخته میشود. این گواهینامه پیشرفته نیاز به دانش نظری عمیق و تجربه عملی گسترده دارد. یک تحلیلگر رده III مسئول تشخیص طیف کاملی از عیوب پیچیده ماشینآلات، از جمله مشکلات مربوط به یاتاقانهای ژورنال، روتورهای انعطافپذیر، رزونانس و سیستمهای دنده پیچیده است. آنها در تکنیکهای تشخیصی پیشرفته مانند دو کاناله مهارت دارند. فورفورتو تحلیل، تابع پاسخ فرکانسی (FRF) اندازهگیریها (آزمایشهای ضربه) و شکل انحراف عملیاتی (ODS) تجزیه و تحلیل. فراتر از تشخیص، نقش آنها اغلب شامل مسئولیتهای مدیریت برنامه، مانند ایجاد و مدیریت یک برنامه پایش وضعیت، تنظیم محدودیتهای هشدار و معیارهای تجزیه و تحلیل، و ارائه راهنمایی فنی، آموزش و مربیگری به پرسنل رده اول و دوم است. آنها به عنوان یک منبع فنی کلیدی برای مشکلات پیچیده و بحرانی ماشینآلات عمل میکنند.
-
۴. دسته چهارم: تحلیلگر ارشد ارتعاشات
این بالاترین سطح گواهینامه است که نشان دهنده اوج تخصص در تشخیص ماشین آلات است. یک تحلیلگر رده IV، یک رهبر و نوآور شناخته شده در این زمینه است. آنها درک عمیق و اساسی از اصول نظری ارتعاش، پردازش سیگنال و دینامیک روتور دارند. مسئولیت های آنها فراتر از تشخیص های معمول است؛ آنها قادر به توسعه و اعتبارسنجی تکنیک های جدید تشخیصی، تشخیص پیچیده ترین و ظریف ترین مشکلات ماشین آلات و درک روابط ریاضی پیچیده بین پارامترهای پردازش سیگنال (به عنوان مثال، اثرات پارامترهای مختلف) هستند. توابع پنجرهسازی). آنها در ابزارهای تشخیصی پیشرفته مانند آنالیز مودال و تحلیل المان محدود (FEA). یک تحلیلگر رده IV معمولاً به عنوان مرجع فنی نهایی برای یک برنامه پایش وضعیت در سطح شرکت عمل میکند، تحلیلگران را در تمام سطوح دیگر راهنمایی میکند و جهت استراتژیک را برای کاربرد فناوریهای تشخیصی ارائه میدهد.
-
۵. شرایط لازم برای شرکت در آزمون و بررسی صلاحیتها:
برای اطمینان از سطح استاندارد شایستگی، این بخش پایانی استاندارد، پیشنیازهای سختگیرانهای را برای صدور گواهینامه در هر سطح مشخص میکند. برای هر یک از چهار دسته، حداقل مدت زمان لازم برای آموزش رسمی در کلاس درس (مثلاً ۳۸ ساعت برای دسته دوم) و از همه مهمتر، حداقل تعداد ماههای تجربه عملی قابل اثبات و عملی در این زمینه (مثلاً ۱۸ ماه برای دسته دوم) را مشخص میکند. الزامات مترقی هستند، به این معنی که یک داوطلب باید قبل از رفتن به سطح بعدی، الزامات آموزش و تجربه را برای هر سطح پایینتر برآورده کند. این استاندارد همچنین ساختار خود آزمونهای صدور گواهینامه را تعریف میکند و تعداد سوالات چند گزینهای برای هر دسته، مدت زمان آزمون و حداقل نمره مورد نیاز برای قبولی را مشخص میکند. این ترکیب دقیق از آموزش اجباری، تجربه عملی و یک آزمون استاندارد تضمین میکند که یک تحلیلگر دارای گواهینامه ISO از سطح مهارت و دانش اثبات شده و قابل اعتمادی برخوردار است.
مفاهیم کلیدی
- شایستگی استاندارد: هدف اصلی این استاندارد، ایجاد یک معیار جهانی و یکسان برای آنچه یک تحلیلگر ارتعاشات باید بداند و بتواند در سطوح مختلف شغلی خود انجام دهد، میباشد.
- مسیر مهارتی پیشرونده: سیستم چهار دستهای، نقشه راه روشنی را برای افراد فراهم میکند و به آنها نشان میدهد که برای پیشرفت از یک مبتدی به یک متخصص، چه چیزهایی را باید یاد بگیرند و تجربه کنند.
- جدایی آموزش و صدور گواهینامه: اگرچه آموزش الزامی است، اما این استاندارد بر فرآیند *صدور گواهینامه* متمرکز است که شامل قبولی در یک آزمون دقیق برای اثبات شایستگی است. نهادهای آموزشی، داوطلبان را آماده میکنند، در حالی که نهادهای ارزیابی، امتحانات را برگزار میکنند.
- شناخت جهانی: گواهینامه ISO 18436-2 در سراسر جهان شناخته شده است و اغلب برای مشاغل در مهندسی قابلیت اطمینان و نگهداری و تعمیرات پیشبینانه الزامی است.