ISO 13373-1: მანქანების მდგომარეობის მონიტორინგი და დიაგნოსტიკა - ვიბრაციის მდგომარეობის მონიტორინგი - ნაწილი 1: ზოგადი პროცედურები

რეზიუმე

ISO 13373-1 ადგენს სისტემურ და განმეორებად პროცედურას ვიბრაციის გაზომვებისა და ანალიზის ჩასატარებლად, როგორც მდგომარეობის მონიტორინგის პროგრამის ნაწილი. ის წარმოადგენს საფუძვლო „როგორ გავაკეთოთ“ სახელმძღვანელოს მონიტორინგის პროგრამის დასაყენებლად, დეტალურად აღწერს ყველაფერს, გაზომვის წერტილებისა და პარამეტრების შერჩევიდან დაწყებული, მონაცემთა შეგროვებითა და ძირითადი ანალიზით დამთავრებული. მიზანია იმის უზრუნველყოფა, რომ შეგროვებული ვიბრაციის მონაცემები იყოს თანმიმდევრული, საიმედო და შესაფერისი დროთა განმავლობაში მანქანა-დანადგარის მდგომარეობაში ცვლილებების აღმოსაჩენად. ეს სტანდარტი არსებითად აფორმებს საუკეთესო პრაქტიკას... მარშრუტზე დაფუძნებული მონაცემთა შეგროვება.

შინაარსი (კონცეპტუალური სტრუქტურა)

სტანდარტი იძლევა ეტაპობრივ ინსტრუქციას ვიბრაციის მონიტორინგის სანდო რუტინის დასამკვიდრებლად:

1. 1. მოქმედების სფერო და მიზნები:

   ეს საფუძვლო თავი ნათლად განსაზღვრავს სტანდარტის მიზანს, რომელიც ვიბრაციის მდგომარეობის მონიტორინგის მთელი პროცესისთვის პროცედურების ზოგადი, სისტემატური და განმეორებადი ნაკრების შექმნაა. მთავარი მიზანია იმის უზრუნველყოფა, რომ ვიბრაციის მონაცემები მოპოვებული იყოს თანმიმდევრული და საიმედო გზით, რაც მათ შესაფერისი გახდის დანიშნულებისამებრ: დროთა განმავლობაში დანადგარის დინამიური ქცევის ცვლილებების აღმოჩენა. სტანდარტი შექმნილია, როგორც პროცედურული ხერხემალი ვიბრაციის მონიტორინგის ახალი პროგრამის დასაყენებლად ან არსებულის აუდიტისთვის. იგი ხაზს უსვამს, რომ ამ პროცედურების დაცვით, ორგანიზაციას შეუძლია შექმნას დანადგარის ვიბრაციის ისტორიის მაღალი ხარისხის მონაცემთა ბაზა, რაც ეფექტური ხარვეზების გამოვლენის, ტენდენციების ანალიზისა და დიაგნოსტიკის აუცილებელი წინაპირობაა. იგი განმარტავს, რომ სტანდარტის ეს ნაწილი მოიცავს ზოგად მეთოდოლოგიას, ხოლო შემდგომი ნაწილები (მაგ., ISO 13373-2) უფრო დეტალურ დიაგნოსტიკურ ტექნიკას ითვალისწინებს.

2. 2. გაზომვა და სენსორის შერჩევა:

   ეს თავი განიხილავს ვიბრაციის ნებისმიერი გაზომვის საფუძველს. იგი მოითხოვს სტრუქტურირებულ მიდგომას გაზომვის წერტილების შერჩევისას, ხაზს უსვამს იმას, რომ ისინი მაქსიმალურად ახლოს უნდა იყვნენ მანქანის საკისრებთან, რათა ზუსტად აღიქვან როტორიდან გადაცემული ძალები. იგი იძლევა დეტალურ მითითებებს გაზომვების ორიენტაციაზე (ჰორიზონტალური, ვერტიკალური, ღერძული), რათა უზრუნველყოფილი იყოს მანქანის მოძრაობის სრული სამგანზომილებიანი სურათი. ამ ნაწილის მნიშვნელოვანი ნაწილი ეთმობა სენსორის შერჩევას, სადაც ახსნილია სხვადასხვა ტიპის გადამყვანებს შორის კომპრომისები. იგი ხაზს უსვამს, რომ აქსელერომეტრი ფართო სიხშირის დიაპაზონისა და სიმტკიცის გამო ყველაზე გავრცელებული არჩევანია, მაგრამ ასევე განიხილავს სიჩქარის ზონდების და უკონტაქტო ზონდების გამოყენებას. სიახლოვის ზონდები სპეციფიკური აპლიკაციებისთვის. უმნიშვნელოვანესია, რომ ის ხაზს უსვამს, რომ მონაცემების ხარისხი პირდაპირ დამოკიდებულია სენსორის დამონტაჟების მეთოდზე, იძლევა მტკიცე რეკომენდაციას, რომ გამოიყენოთ მუდმივი სამაგრები უმაღლესი ხარისხის, ყველაზე განმეორებადი მონაცემებისთვის და მიუთითებს დეტალურ მითითებებზე ISO 5348.

3. 3. გაზომვის პარამეტრები:

   ეს განყოფილება, სავარაუდოდ, ყველაზე ტექნიკურია, რადგან ის განსაზღვრავს მონაცემთა შემგროვებლის პარამეტრებს, რომლებიც განსაზღვრავს სპექტრული და ტალღური მონაცემების ხარისხსა და სარგებლიანობას. იგი იძლევა დეტალურ მეთოდოლოგიას ამ პარამეტრების შერჩევისთვის კონკრეტული მანქანისა და მონიტორინგის პოტენციური ხარვეზების საფუძველზე. განხილული ძირითადი პარამეტრები მოიცავს:

   • სიხშირის დიაპაზონი (Fmax): სტანდარტი განმარტავს, თუ როგორ უნდა აირჩიოთ გაზომვის მაქსიმალური სიხშირე. ეს უნდა იყოს საკმარისად მაღალი, რათა დააფიქსიროს საინტერესო სიგნალები, როგორიცაა მაღალი სიხშირის ტონები საკისრების დეფექტები ან გადაცემათა ბადე, ისე მაღალი რომ არ იყოს, რომ ზედმეტ ხმაურს გამოიწვოს.
   • Resolution: ეს ეხება ხაზების რაოდენობას FFT სპექტრი. სტანდარტი იძლევა მითითებებს მჭიდროდ განლაგებული სიხშირის კომპონენტების გამოსაყოფად საკმარისი გარჩევადობის არჩევის შესახებ, რაც კრიტიკულად მნიშვნელოვანია გადაცემათა ბადის სიხშირის გარშემო გვერდითი ზოლების იდენტიფიცირებისთვის ან მრავალლილვიან მანქანაში მჭიდროდ განლაგებული ბრუნვის სიჩქარეების გარჩევისთვის.
   • საშუალოდ გამოთვლა: სტანდარტი განმარტავს სიგნალის საშუალო აღრიცხვის გამოყენებას სიგნალ-ხმაურის თანაფარდობის გასაუმჯობესებლად და უფრო სტაბილური, განმეორებადი გაზომვის უზრუნველსაყოფად. იგი აღწერს საშუალო აღრიცხვის სხვადასხვა ტიპს, როგორიცაა RMS საშუალო აღრიცხვა და პიკური შეკავება, და მათი გამოყენების ვადებს.
   • ფანჯრების შექმნა: ეს ხსნის გამოყენების აუცილებლობას ფანჯრის ფუნქცია (ჰენინგის ფანჯრის მსგავსად) დროის მონაცემებთან FFT-ის შესრულებამდე, რათა მინიმუმამდე იქნას დაყვანილი შეცდომა, რომელიც ცნობილია როგორც სპექტრული გაჟონვა.
4. 4. მონაცემთა მოპოვების პროცედურები:

   ეს თავი გადადის დაყენებიდან შესრულებაზე, რაც უზრუნველყოფს მონაცემთა შეგროვების აქტის მკაცრ პროცედურას. ძირითადი აქცენტი კეთდება იმის უზრუნველყოფაზე, რომ მიღებული თითოეული გაზომვა შედარებადი იყოს ყველა წარსულ და მომავალ გაზომვასთან. იგი დიდ ყურადღებას ამახვილებს ტესტის დროს მანქანის მუშაობის პირობების დოკუმენტირებაზე, მათ შორის მისი ბრუნვის სიჩქარეზე, დატვირთვაზე, ტემპერატურაზე და ნებისმიერ სხვა შესაბამის პროცესის ცვლადზე. ეს კრიტიკულად მნიშვნელოვანია, რადგან ამ პირობების ცვლილებამ შეიძლება მნიშვნელოვნად შეცვალოს მანქანის ვიბრაციის ხელმოწერა და ამ კონტექსტის გარეშე, ვიბრაციის ცვლილება შეიძლება არასწორად იქნას განმარტებული, როგორც განვითარებადი ხარვეზი. სტანდარტი ასევე ითვალისწინებს საკონტროლო სიას მონაცემთა შეგროვებამდე გაზომვის ჯაჭვის მთლიანობის დასადასტურებლად, იმის უზრუნველსაყოფად, რომ სენსორი სწორად არის დამონტაჟებული, კაბელი კარგ მდგომარეობაშია და მონაცემთა შემგროვებლის პარამეტრები სწორია.

5. 5. მონაცემთა ანალიზი და შეფასება:

   მაღალი ხარისხის მონაცემების შეგროვების შემდეგ, ეს თავი მათი ინტერპრეტაციის ჩარჩოს იძლევა. იგი აფორმებს შეფასებისადმი ორმხრივ მიდგომას, რომელიც პირველად ისეთ სტანდარტებში იქნა წარმოდგენილი, როგორიცაა ISO 10816-1პირველი მეთოდია **აბსოლუტური ზღვრის შედარება**, სადაც გაზომილი ფართოზოლოვანი ვიბრაციის მნიშვნელობა შედარებულია წინასწარ განსაზღვრულ სიმძიმის დიაგრამებთან (მაგ., ISO 10816 სერიიდან) იმის დასადგენად, არის თუ არა მანქანა „კარგ“, „დამაკმაყოფილებელ“ თუ „არადამაკმაყოფილებელ“ მდგომარეობაში. მეორე და უფრო ძლიერი მეთოდია **ტენდენციის ანალიზი**. ეს გულისხმობს გაზომვის მნიშვნელობების დროთა განმავლობაში ასახვას სტაბილური საბაზისო ხაზის დასადგენად და შემდეგ ამ საბაზისო ხაზიდან მნიშვნელოვანი გადახრების ძიებას. სტანდარტი ხაზს უსვამს, რომ ცვლილების აღმოჩენა ხშირად უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე აბსოლუტური მნიშვნელობა. ის იძლევა მეთოდოლოგიას მონაცემებზე დაფუძნებული „განგაშის“ და „გამორთვის“ განგაშის დონეების დასაყენებლად - მაგალითად, განგაშის დაყენება, თუ ვიბრაცია ორმაგდება (100% ზრდა) და გამორთვის დაყენება, თუ ის ხუთჯერ იზრდება (400% ზრდა) ნორმალური საბაზისო ხაზიდან, მაშინაც კი, თუ აბსოლუტური მნიშვნელობები კვლავ მისაღები ზონის ფარგლებშია.

6. 6. ძირითადი ხარვეზის იდენტიფიცირება:

   ეს ბოლო თავი დიაგნოსტიკური პროცესის შესავალს წარმოადგენს. მიუხედავად იმისა, რომ პირველი ნაწილის ძირითადი აქცენტი მონაცემთა შეგროვებასა და აღმოჩენაზეა, ეს ნაწილი დიაგნოსტიკასთან არსებულ ხარვეზს ხსნის იმ ფუნდამენტური პრინციპის ახსნით, რომ სხვადასხვა მექანიკური და ელექტრული ხარვეზები ვიბრაციის მონაცემებში უნიკალურ, ამოსაცნობ ნიმუშებს წარმოქმნის. ის წარმოგვიდგენს კონკრეტული სიხშირეების კორელაციის კონცეფციას ვიბრაციის მონაცემებში. FFT spectrum მანქანაზე მათი ფიზიკური წყაროების მიხედვით. მაგალითად, ეს განმარტავს, რომ მაღალი პიკი ზუსტად ერთჯერადად მუშაობის სიჩქარეზე (1X) მიუთითებს დისბალანსი, მაშინ როცა 2X სიჩქარით სირბილის დროს მაღალი პიკი ხშირად მიუთითებს არასწორი განლაგებაასევე აღწერილია, თუ როგორ შეიძლება მაღალი სიხშირის, არასინქრონული პიკების დაკავშირება საკისრების დეფექტებიეს თავი იძლევა ანალიტიკოსისთვის საჭირო საბაზისო ცოდნას ძირეული მიზეზის ანალიზის პროცესის დასაწყებად, რაც ISO 13373 სერიის უფრო მოწინავე სტანდარტების საგანია.

ძირითადი ცნებები

• თანმიმდევრულობა და განმეორებადობა: სტანდარტის ცენტრალური თემა. მონიტორინგის პროგრამა უსარგებლოა, თუ მონაცემები თანმიმდევრულად არ გროვდება. ISO 13373-1 გვაწვდის წესებს ამის მისაღწევად.
• მონაცემთა ხარისხი: სტანდარტი დიდ ყურადღებას აქცევს მონაცემთა ხარისხზე მოქმედ ფაქტორებს, განსაკუთრებით გადამყვანის დამონტაჟებას და შესაბამისი გაზომვის პარამეტრების შერჩევას (მაგ., სიხშირის დიაპაზონი, გარჩევადობა).
• პროგრამის საფუძველი: ეს სტანდარტი არ არის დიაგნოსტიკური სახელმძღვანელო, რომელიც გეტყვით, თუ როგორ ამოიცნოთ კონკრეტული გაუმართაობები. ამის ნაცვლად, ის არის აუცილებელი პირველი ნაბიჯი, რომელიც გეტყვით, თუ როგორ სწორად *შეაგროვოთ მონაცემები*, რომლებიც გამოყენებული იქნება დიაგნოსტიკისთვის (რაც სხვა სტანდარტებშია განხილული, როგორიცაა ISO 13373-2 და -3).

← დაბრუნება მთავარ ინდექსზე