ISO 17359: Παρακολούθηση κατάστασης και διάγνωση μηχανημάτων – Γενικές οδηγίες

Περίληψη

Το ISO 17359 χρησιμεύει ως ένα υψηλού επιπέδου «γενικό» πρότυπο για ολόκληρο τον τομέα της παρακολούθησης της κατάστασης των μηχανημάτων. Παρέχει ένα δομημένο πλαίσιο και μια στρατηγική επισκόπηση για τη δημιουργία και τη διαχείριση ενός προγράμματος παρακολούθησης της κατάστασης. Αντί να περιγράφει λεπτομερώς συγκεκριμένες τεχνικές μέτρησης, περιγράφει τα βασικά βήματα, τις σκέψεις και τις μεθοδολογίες που πρέπει να εφαρμόζονται για να είναι επιτυχημένο ένα πρόγραμμα, από τον αρχικό σχεδιασμό έως την τακτική λειτουργία και αναθεώρηση. Είναι το σημείο εκκίνησης που αναφέρεται σε άλλα, πιο συγκεκριμένα πρότυπα για μεμονωμένες τεχνολογίες (όπως δόνηση, ανάλυση λαδιού ή θερμογραφία).

Πίνακας Περιεχομένων (Εννοιολογική Δομή)

Το πρότυπο είναι δομημένο ως ένας οδικός χάρτης για την εφαρμογή μιας στρατηγικής παρακολούθησης της κατάστασης, η οποία επικεντρώνεται σε μια κυκλική διαδικασία έξι βημάτων:

1. 1. Βήμα 1: Γνώση και Πληροφορίες Μηχανής (Έλεγχος):

   Αυτό το θεμελιώδες βήμα αποτελεί τον στρατηγικό πυρήνα ολόκληρου του προγράμματος παρακολούθησης της κατάστασης. Επιβάλλει έναν διεξοδικό έλεγχο για τον εντοπισμό των μηχανημάτων που είναι τα πιο κρίσιμα για τη λειτουργία και, ως εκ τούτου, δικαιολογούν την παρακολούθηση. Αυτό περιλαμβάνει ανάλυση κινδύνου και κρισιμότητας. Μόλις εντοπιστούν τα κρίσιμα μηχανήματα, το πρότυπο απαιτεί μια εις βάθος ανάλυση για τη συλλογή όλων των σχετικών πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων των προδιαγραφών σχεδιασμού, των λειτουργικών παραμέτρων, του ιστορικού συντήρησης και, το πιο σημαντικό, τη διεξαγωγή λεπτομερούς ελέγχου. Ανάλυση Τρόπων Βλάβης και Επιπτώσεων (FMEA)Η FMEA είναι μια συστηματική διαδικασία που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό όλων των πιθανών τρόπων με τους οποίους ένα μηχάνημα ή τα εξαρτήματά του μπορεί να παρουσιάσουν βλάβη. Για κάθε τρόπο βλάβης (π.χ., «θραύση ρουλεμάν», «ανισορροπία άξονα»), ο στόχος είναι να κατανοηθούν οι πιθανές αιτίες, τα συμπτώματα ή οι επιπτώσεις του (π.χ., «δημιουργεί κρούσεις υψηλής συχνότητας», «προκαλεί υψηλή δόνηση 1X») και οι συνέπειες της βλάβης. Το αποτέλεσμα αυτού του βήματος είναι μια οριστική λίστα τρόπων βλάβης για κάθε κρίσιμο μηχάνημα, η οποία επηρεάζει άμεσα το επόμενο βήμα της διαδικασίας.

2. 2. Βήμα 2: Επιλογή Στρατηγικής Παρακολούθησης:

   Αυτό το βήμα βασίζεται άμεσα στα ευρήματα του FMEA από το Βήμα 1. Για κάθε εντοπισμένο τρόπο αστοχίας, πρέπει να ληφθεί μια στρατηγική απόφαση σχετικά με την πιο αποτελεσματική και οικονομική τεχνολογία παρακολούθησης για την ανίχνευση της έναρξής της. Το πρότυπο τονίζει ότι δεν υπάρχει μια ενιαία λύση για όλους. Για παράδειγμα, το FMEA μπορεί να δείξει ότι ένας κύριος τρόπος αστοχίας για ένα κιβώτιο ταχυτήτων είναι η φθορά των δοντιών. Η στρατηγική εδώ θα ήταν να επιλεγεί ανάλυση πετρελαίου (συγκεκριμένα, ανάλυση σωματιδίων φθοράς) ως κύρια τεχνική παρακολούθησης, καθώς μπορεί να ανιχνεύσει υπολείμματα φθοράς πολύ πριν συμβεί μια σημαντική αλλαγή στους κραδασμούς. Για διαφορετικό τρόπο αστοχίας, όπως στον άξονα κακή ευθυγράμμιση, η στρατηγική θα ήταν να επιλεγεί ανάλυση κραδασμών, καθώς είναι ο πιο άμεσος τρόπος ανίχνευσης της χαρακτηριστικής υπογραφής δόνησης 2X. Αυτό το βήμα περιλαμβάνει μια προσεκτική ανασκόπηση όλων των διαθέσιμων τεχνολογιών CBM - συμπεριλαμβανομένων των κραδασμών, της θερμογραφίας, της ακουστικής και της ανάλυσης κυκλωμάτων κινητήρα - και τη χαρτογράφησή τους στα συγκεκριμένα συμπτώματα βλάβης που εντοπίζονται στο FMEA, διασφαλίζοντας ένα στοχευμένο και αποτελεσματικό πρόγραμμα παρακολούθησης.

3. 3. Βήμα 3: Καθιέρωση του Προγράμματος Παρακολούθησης:

   Αυτή είναι η φάση τακτικού σχεδιασμού όπου η στρατηγική υψηλού επιπέδου από το Βήμα 2 μεταφράζεται σε ένα λεπτομερές, τεκμηριωμένο σχέδιο δράσης. Αυτό το βήμα περιλαμβάνει τον καθορισμό όλων των συγκεκριμένων παραμέτρων που απαιτούνται για ένα επαναλήψιμο και αποτελεσματικό πρόγραμμα παρακολούθησης. Οι βασικές δραστηριότητες σε αυτό το στάδιο περιλαμβάνουν: τον καθορισμό των ακριβών θέσεων μέτρησης σε κάθε μηχάνημα· τον καθορισμό των ακριβών παραμέτρων που θα μετρηθούν (π.χ. ταχύτητα RMS, μέγιστη επιτάχυνση, θερμοκρασία, συγκέντρωση σωματιδίων φθοράς)· τον καθορισμό της συχνότητας συλλογής δεδομένων (π.χ., μηνιαία για μη κρίσιμα μηχανήματα, συνεχώς για εξαιρετικά κρίσιμα περιουσιακά στοιχεία)· και τον καθορισμό των αρχικών ορίων συναγερμού ή ειδοποίησης. Το πρότυπο παρέχει καθοδήγηση για τον καθορισμό αυτών των αρχικών συναγερμών με βάση γενικά βιομηχανικά πρότυπα (όπως το ISO 10816), συστάσεις προμηθευτών ή μια ποσοστιαία αλλαγή από μια βασική ένδειξη που λαμβάνεται όταν το μηχάνημα είναι γνωστό ότι είναι σε καλή κατάσταση. Το αποτέλεσμα αυτού του βήματος είναι ένα πλήρες, τεκμηριωμένο σχέδιο παρακολούθησης για κάθε μηχάνημα.

4. 4. Βήμα 4: Απόκτηση δεδομένων:

   Αυτό το βήμα αφορά την τακτική, φυσική εκτέλεση του σχεδίου παρακολούθησης που αναπτύχθηκε στο Βήμα 3. Είναι η διαδικασία αποστολής ενός τεχνικού ή ενός αυτοματοποιημένου συστήματος στο μηχάνημα για τη συλλογή των καθορισμένων δεδομένων με την προκαθορισμένη συχνότητα. Το πρότυπο δίνει μεγάλη έμφαση στη σημασία της τήρησης τυποποιημένων διαδικασιών κατά τη διάρκεια αυτού του βήματος για να διασφαλιστεί η συνέπεια και η επαναληψιμότητα των δεδομένων. Αυτό σημαίνει την τήρηση των ακριβών διαδικασιών μέτρησης για την επιλεγμένη τεχνολογία, για παράδειγμα, την τήρηση ISO 13373-1 για τη συλλογή δεδομένων κραδασμών. Απαιτείται να διασφαλιστεί ότι το μηχάνημα λειτουργεί υπό συγκρίσιμες συνθήκες (φορτίο, ταχύτητα) για κάθε μέτρηση και ότι τα δεδομένα αποθηκεύονται σωστά και επισημαίνονται με όλες τις σχετικές πληροφορίες περιβάλλοντος (ημερομηνία, ώρα, αναγνωριστικό μηχανήματος, αναγνωριστικό σημείου μέτρησης) για αποτελεσματική καταγραφή τάσεων και ανάλυση στα επόμενα βήματα.

5. 5. Βήμα 5: Ανάλυση δεδομένων και διαγνωστικά:

   Σε αυτό το βήμα, τα δεδομένα που συλλέγονται μετατρέπονται σε ουσιαστικές πληροφορίες. Η διαδικασία ξεκινά με την **ανάλυση δεδομένων**, η οποία περιλαμβάνει τη σύγκριση των νεοαποκτηθέντων δεδομένων με τα όρια συναγερμού που έχουν καθοριστεί στο Βήμα 3. Εάν δεν παραβιαστούν τα όρια, η κατάσταση του μηχανήματος επιβεβαιώνεται ως κανονική. Εάν ενεργοποιηθεί συναγερμός, η διαδικασία προχωρά στη **διαγνωστική**. Πρόκειται για μια πιο εις βάθος έρευνα που εκτελείται από έναν εκπαιδευμένο αναλυτή για να προσδιοριστεί η βασική αιτία του προβλήματος. Περιλαμβάνει μια λεπτομερή εξέταση των δεδομένων, όπως η ανάλυση των συγκεκριμένων συχνοτήτων και μοτίβων σε μια δόνηση. φάσμα ή εξέταση του μεγέθους και του σχήματος των σωματιδίων σε ένα δείγμα λαδιού. Το πρότυπο συνιστά μια συστηματική προσέγγιση στη διάγνωση, συσχετίζοντας τα παρατηρούμενα πρότυπα δεδομένων με τους πιθανούς τρόπους αστοχίας που προσδιορίζονται στο FMEA (Βήμα 1) για να επιτευχθεί μια συγκεκριμένη και σίγουρη διάγνωση του σφάλματος.

6. 6. Βήμα 6: Απόφαση και ενέργεια συντήρησης:

   Αυτό είναι το τελικό, αποφασιστικό βήμα όπου τα αποτελέσματα του προγράμματος παρακολούθησης της κατάστασης μεταφράζονται σε απτή δράση. Με βάση τη σίγουρη διάγνωση από το Βήμα 5, αυτό το στάδιο περιλαμβάνει τη λήψη μιας στρατηγικής απόφασης συντήρησης. Το πρότυπο υπογραμμίζει ότι αυτή η απόφαση δεν είναι πάντα η «άμεση επισκευή». Αντίθετα, πρόκειται για μια κρίση βασισμένη στον κίνδυνο που λαμβάνει υπόψη τη σοβαρότητα του σφάλματος, την κρισιμότητα της λειτουργίας του μηχανήματος και τη διαθεσιμότητα πόρων. Οι πιθανές ενέργειες θα μπορούσαν να κυμαίνονται από την απλή αύξηση της συχνότητας παρακολούθησης έως τον σχεδιασμό μιας συγκεκριμένης διορθωτικής ενέργειας (π.χ., μια διαδικασία ευθυγράμμισης, μια αντικατάσταση ρουλεμάν) για την επόμενη προγραμματισμένη διακοπή λειτουργίας ή, σε κρίσιμες περιπτώσεις, τη σύσταση άμεσης διακοπής λειτουργίας του μηχανήματος για την αποφυγή καταστροφικής βλάβης. Αυτό το βήμα κλείνει τον κύκλο της διαδικασίας CBM. Τα αποτελέσματα της ενέργειας συντήρησης και η επαλήθευση ότι το σφάλμα έχει διορθωθεί, στη συνέχεια ανατροφοδοτούνται στο ιστορικό του μηχανήματος (Βήμα 1), δημιουργώντας έναν κύκλο συνεχούς βελτίωσης και μάθησης.

Βασικές Έννοιες

• Στρατηγικό Πλαίσιο: Αυτό το πρότυπο δεν αφορά το «τι» (π.χ., «μέτρηση ταχύτητας RMS») αλλά το «πώς» και το «γιατί» της δημιουργίας ενός προγράμματος. Παρέχει την επιχειρηματική και μηχανική λογική για την παρακολούθηση της κατάστασης.
• Αγνωστικιστής της τεχνολογίας: Το πρότυπο ISO 17359 δεν περιορίζεται στους κραδασμούς. Παρέχει ένα πλαίσιο που εφαρμόζεται εξίσου σε ένα πρόγραμμα που βασίζεται στην ανάλυση λαδιού, την υπέρυθρη θερμογραφία, την ακουστική εκπομπή ή οποιαδήποτε άλλη τεχνολογία παρακολούθησης κατάστασης.
• Η καμπύλη PF: Η φιλοσοφία του προτύπου είναι στενά συνδεδεμένη με την έννοια της καμπύλης PF, η οποία καταδεικνύει ότι μια πιθανή αστοχία (P) μπορεί να ανιχνευθεί μέσω της παρακολούθησης της κατάστασης πολύ πριν από την εμφάνιση μιας λειτουργικής αστοχίας (F), επιτρέποντας την προγραμματισμένη, προληπτική συντήρηση.
• Ολοκλήρωση: Προωθεί την ιδέα μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης, όπου δεδομένα από πολλαπλές τεχνολογίες μπορούν να συνδυαστούν για να παρέχουν μια πιο αξιόπιστη και ακριβή διάγνωση της εύρυθμης λειτουργίας των μηχανημάτων.

← Επιστροφή στο Κύριο Ευρετήριο