ISO 8579-1: کد پذیرش برای چرخ دنده‌ها - قسمت 1: تعیین سطح توان صدای هوابرد منتشر شده توسط واحدهای چرخ دنده

خلاصه

استاندارد ISO 8579-1 یک استاندارد تخصصی است که روشی دقیق برای اندازه‌گیری و گزارش نویز هوابرد منتشر شده توسط یک واحد چرخ‌دنده محصور ارائه می‌دهد. این استاندارد یک "کد پذیرش" است، به این معنی که در درجه اول برای استفاده توسط تولیدکنندگان و مشتریان در نظر گرفته شده است تا تأیید کنند که یک گیربکس جدید یا تعمیر شده سطح عملکرد صوتی مشخصی را برآورده می‌کند. برخلاف vibration analysis این استاندارد که بر ارتعاش سازه برای تشخیص عیب تمرکز دارد، به تعیین کمیت سطح کلی توان صدا برای اهداف کنترل نویز محیطی و بهداشت شغلی می‌پردازد.

فهرست مطالب (ساختار مفهومی)

این استاندارد یک کد آزمایشی دقیق است که مراحل دقیق مورد نیاز برای به دست آوردن اندازه‌گیری دقیق و تکرارپذیر نویز را شرح می‌دهد:

1. ۱. اصل محدوده و اندازه‌گیری:

   این بخش اولیه، کاربرد خاص استاندارد را تعریف می‌کند که همان تعیین سطح توان صدای هوابرد برای واحدهای چرخ‌دنده محصور است. این بخش به صراحت یک «کد پذیرش» است، به این معنی که رویه‌های آن برای تأیید انطباق با مشخصات صوتی از پیش توافق شده بین تولیدکننده و خریدار طراحی شده‌اند. اصل اساسی، محاسبه سطح توان صدا، یک ویژگی ذاتی منبع، از مجموعه‌ای از اندازه‌گیری‌های سطح فشار صدا است. این کار با انجام اندازه‌گیری‌ها در چندین نقطه دقیقاً تعریف شده روی یک سطح فرضی که گیربکس را احاطه کرده است، انجام می‌شود و در نتیجه کل انرژی صوتی تابش شده ثبت می‌شود.

2. ۲. محیط و شرایط آزمایش:

   این فصل الزامات سختگیرانه‌ای را برای مکان و شرایط آزمایش ارائه می‌دهد تا اطمینان حاصل شود که تنها صدای اندازه‌گیری شده از گیربکس می‌آید. این فصل مشخص می‌کند که آزمایش باید در یک محیط آکوستیک تقریباً آزاد انجام شود، به این معنی که هیچ سطح بازتابنده‌ای در نزدیکی وجود ندارد که بتواند اندازه‌گیری را خراب کند. یک محفظه بدون پژواک ایده‌آل است، اما می‌توان از یک فضای باز بزرگ و باز نیز استفاده کرد. نکته مهم این است که استاندارد مقرر می‌کند نویز پس‌زمینه از تمام منابع دیگر (از جمله موتور محرک گیربکس آزمایش) باید جداگانه اندازه‌گیری شود و حداقل 6 دسی‌بل (ترجیحاً بیش از 10 دسی‌بل) کمتر از نویز گیربکس باشد. اگر نویز پس‌زمینه خیلی زیاد باشد، نتایج را آلوده کرده و آزمایش را نامعتبر می‌کند. واحد دنده نیز باید تحت بار و سرعت مشخصی کار کند، زیرا این شرایط به طور چشمگیری بر نویز تولید شده تأثیر می‌گذارد.

3. ۳. ابزار دقیق:

   این بخش الزامات عملکرد تجهیزات مورد استفاده برای انجام آزمایش را مشخص می‌کند. این بخش استفاده از دقت نوع ۱ (یا کلاس ۱) را الزامی می‌کند. متر سطح صدا، میکروفون و مجموعه فیلتر که با استانداردهای بین‌المللی IEC مربوطه مطابقت دارند. این امر درجه بالایی از دقت و ثبات را در زنجیره اندازه‌گیری تضمین می‌کند. این استاندارد همچنین استفاده از ... را الزامی می‌کند. کالیبراتور صدا از همان کلاس دقت. این استاندارد مشخص می‌کند که کل سیستم اندازه‌گیری (میکروفون، کنتور، کابل‌ها) باید با استفاده از این دستگاه، بلافاصله قبل و بلافاصله پس از سری اندازه‌گیری‌های صدا، کالیبره شوند. این امر تأیید می‌کند که حساسیت دستگاه در طول آزمایش تغییر نکرده است، که برای یک آزمون پذیرش معتبر ضروری است.

4. ۴. روش اندازه‌گیری:

   این هسته تجویزی استاندارد است که جزئیات دقیق مراحلی را که باید انجام شود، شرح می‌دهد. این امر مستلزم تعریف یک فرضی است. سطح اندازه‌گیری که به طور کامل جعبه دنده را در بر می‌گیرد. این معمولاً یک متوازی‌السطوح مستطیلی (به شکل جعبه) است که در فاصله ثابت (معمولاً ۱ متر) از سطح مرجع جعبه دنده قرار گرفته است. سپس استاندارد حداقل تعداد موقعیت‌های میکروفون و مکان‌های دقیق آنها را روی این سطح مشخص می‌کند. برای یک سطح متوازی‌السطوح، این معمولاً مجموعه‌ای از نه نقطه است که چهار طرف، بالا و مکان‌های کلیدی بین آنها را پوشش می‌دهد. سطح فشار صدا در هر یک از این نقاط در حالی که جعبه دنده تحت شرایط بار و سرعت پایدار از پیش توافق شده کار می‌کند، اندازه‌گیری می‌شود. این اندازه‌گیری چند نقطه‌ای برای میانگین‌گیری دقیق میدان صدا و در نظر گرفتن جهت نویز ضروری است.

5. ۵. محاسبه سطح توان صدا:

   این فصل فرمول‌های ریاضی برای پردازش داده‌های خام را ارائه می‌دهد. ابتدا، سطوح فشار صدا (که در مقیاس لگاریتمی دسی‌بل هستند) که در موقعیت‌های مختلف میکروفون اندازه‌گیری می‌شوند، به صورت لگاریتمی میانگین‌گیری می‌شوند تا میانگین سطح فشار صدا در کل سطح اندازه‌گیری تعیین شود. سپس از این مقدار میانگین برای محاسبه ... استفاده می‌شود. سطح قدرت صدا (Lw)فرمول این محاسبه، مساحت سطح اندازه‌گیری فرضی (S) را در نظر می‌گیرد. سطح توان صوتی نهایی یک عدد واحد است که بر حسب دسی‌بل بیان می‌شود و نشان دهنده کل انرژی صوتی ساطع شده توسط گیربکس است. این مقدار مستقل از فاصله اندازه‌گیری و محیط است و آن را به معیار قطعی برای آزمون پذیرش تبدیل می‌کند.

6. ۶. اطلاعاتی که باید ثبت و گزارش شوند:

   برای اطمینان از اینکه نتایج آزمایش بدون ابهام، قابل مقایسه و کاملاً قابل ردیابی هستند، این بخش پایانی فهرستی جامع از تمام اطلاعاتی که باید در گزارش رسمی آزمایش مستند شوند، ارائه می‌دهد. این شامل نه تنها سطح توان صدای محاسبه‌شده نهایی، بلکه موارد زیر نیز می‌شود: شرح کاملی از واحد دنده (مدل، شماره سریال و غیره)؛ شرایط دقیق کارکرد (سرعت ورودی، گشتاور خروجی، نوع روان‌کننده و دما)؛ شرح مفصلی از محیط آزمایش، شامل طرحی از اتاق و موقعیت‌های میکروفون؛ فهرستی از تمام ابزارهای مورد استفاده، شامل شماره سریال‌ها و تاریخ‌های کالیبراسیون؛ و نتایج اندازه‌گیری‌های نویز پس‌زمینه. این مستندات دقیق، اعتبار آزمایش را تضمین می‌کند و در صورت لزوم امکان بازتولید قابل اعتماد آن را فراهم می‌کند.

مفاهیم کلیدی

• توان صدا در مقابل فشار صدا: این استاندارد بر تعیین *قدرت* صدا، که کل انرژی صوتی ساطع شده توسط منبع است، تمرکز دارد. این با *فشار* صدا، که چیزی است که در واقع اندازه‌گیری می‌شود و با فاصله تغییر می‌کند، متفاوت است. قدرت صدا معیار سازگارتری برای آزمون پذیرش است.
• کد آزمون پذیرش: این استاندارد یک ابزار تشخیصی نیست. بلکه یک رویه استاندارد تست «قبول/رد» است. مشتری می‌تواند حداکثر سطح توان صدای قابل قبول را در قرارداد خرید مشخص کند و این استاندارد روشی را برای تأیید انطباق ارائه می‌دهد.
• پیوند ویبرو-آکوستیک: اگرچه این استاندارد صدای هوابرد را اندازه‌گیری می‌کند، اما علت اصلی آن صدا، ارتعاش ساختاری محفظه گیربکس است که به نوبه خود ناشی از درگیری چرخ‌دنده‌ها است. بنابراین، سطح بالای سر و صدا اغلب با ارتعاش بالا در ... مرتبط است. فرکانس مش دنده (GMF).

← بازگشت به فهرست اصلی