ISO 1940-1: მექანიკური ვიბრაცია - ბალანსის ხარისხის მოთხოვნები როტორებისთვის მუდმივ (მყარ) მდგომარეობაში

რეზიუმე

ISO 1940-1 როტორების დაბალანსების სფეროში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი და ხშირად მოხსენიებული სტანდარტია. ის გვთავაზობს სისტემურ მეთოდს როტორების ტიპის მიხედვით კლასიფიკაციისთვის, შესაბამისი ბალანსის ხარისხის დონის დასადგენად და კონკრეტული დაბალანსების ტოლერანტობის გამოსათვლელად. სტანდარტის ბირთვი არის კონცეფცია ბალანსის ხარისხის კლასები (G-კლასები), რომელიც მწარმოებლებსა და ტექნიკური მომსახურების პერსონალს საშუალებას აძლევს სტანდარტიზებული გზით განსაზღვრონ და გადაამოწმონ ბალანსირების სამუშაოს სიზუსტე. ეს სტანდარტი კონკრეტულად ეხება ხისტი როტორები— ისეთები, რომლებიც არ იხრებიან ან არ იხრებიან მომსახურების სიჩქარით.

შენიშვნა: ეს სტანდარტი ოფიციალურად ჩანაცვლდა ISO 21940-11 სტანდარტით, თუმცა მისი პრინციპები და G-Grade სისტემა მთელ მსოფლიოში ხისტი როტორების დაბალანსების ფუნდამენტურ საფუძვლად რჩება.

შინაარსი (კონცეპტუალური სტრუქტურა)

სტანდარტი ისეა სტრუქტურირებული, რომ მომხმარებელს დასაშვები ნარჩენი დისბალანსის განსაზღვრის პროცესში დაეხმაროს:

1. 1. გამოყენების სფერო და სფერო:

   ეს საწყისი ნაწილი ადგენს სტანდარტის საზღვრებსა და მიზანს. მასში ცალსახად არის ნათქვამი, რომ მისი წესები და მითითებები ვრცელდება როტორები, რომლებიც ხისტად იქცევიან მათი მუშაობის სიჩქარის მთელ დიაპაზონში. ეს არის მთელი სტანდარტის ფუნდამენტური დაშვება; ეს ნიშნავს, რომ როტორი არ განიცდის მნიშვნელოვან მოხრას ან დეფორმაციას დისბალანსის ძალების გამო. მოქმედების სფერო ფართოა და განკუთვნილია მბრუნავი მანქანების ფართო სპექტრის დასაფარად ყველა ინდუსტრიაში. თუმცა, ის ასევე განმარტავს, რომ ეს არის ზოგადი დანიშნულების სტანდარტი და გარკვეული კონკრეტული ტიპის მანქანებისთვის (მაგ., აერონავტიკის გაზის ტურბინები), სხვა, უფრო მკაცრ სტანდარტებს შეიძლება მიენიჭოს უპირატესობა. ის ადგენს მიზანს: უზრუნველყოს ბალანსის ტოლერანტობის დაზუსტების სისტემატური მეთოდი, რომელიც აუცილებელია ხარისხის კონტროლისთვის წარმოებასა და შეკეთებაში.

2. 2. ბალანსის ხარისხის კლასები (G-კლასები):

   ეს ნაწილი სტანდარტის არსს წარმოადგენს. ის წარმოგვიდგენს კონცეფციას ბალანსის ხარისხის კლასები (G-კლასები) როგორც სხვადასხვა ტიპის დანადგარების ბალანსის მოთხოვნების კლასიფიკაციის საშუალება. G-კლასი განისაზღვრება, როგორც კონკრეტული დისბალანსის (ექსცენტრიულობა, ე) და მაქსიმალური მომსახურების კუთხური სიჩქარე (Ω), სადაც G = e × Ωეს მნიშვნელობა წარმოადგენს ვიბრაციის მუდმივ სიჩქარეს, რაც ხარისხის სტანდარტიზებულ საზომს წარმოადგენს. სტანდარტი იძლევა ყოვლისმომცველ ცხრილს, რომელშიც ჩამოთვლილია როტორების ტიპების ფართო სპექტრი (მაგ., ელექტროძრავები, ტუმბოს იმპელერები, ვენტილატორები, გაზის ტურბინები, მუხლა ლილვები) და თითოეულისთვის მინიჭებულია რეკომენდებული G-კლასი. ეს კლასები ეფუძნება ათწლეულების განმავლობაში მიღებულ ემპირიულ მონაცემებსა და პრაქტიკულ გამოცდილებას. მაგალითად, G6.3 შეიძლება რეკომენდებული იყოს სტანდარტული სამრეწველო ძრავისთვის, ხოლო ზუსტი სახეხი შპინდელისთვის საჭიროა გაცილებით მკაცრი G1.0 ან G0.4. უფრო დაბალი G-რიცხვი ყოველთვის მიუთითებს უფრო მკაცრ, უფრო ზუსტ ბალანსის ტოლერანტობაზე, რაც ნიშნავს ნაკლებ დასაშვებ ნარჩენ დისბალანსს.

3. 3. დასაშვები ნარჩენი დისბალანსის გაანგარიშება:

   ეს ნაწილი წარმოადგენს თეორიული G-კლასიდან პრაქტიკულ, გაზომვად ტოლერანტობამდე დამაკავშირებელ არსებით მათემატიკურ ხიდს. იგი დეტალურად აღწერს დასაშვები სპეციფიკური დისბალანსის გამოსათვლელ ფორმულას (ე_თითო), რაც წარმოადგენს სიმძიმის ცენტრის დასაშვებ გადაადგილებას ბრუნვის ღერძიდან. ფორმულა პირდაპირ გამომდინარეობს G-კლასის განმარტებიდან:

   ე_თითო = G / Ω

   საერთო საინჟინრო ერთეულებთან პრაქტიკული გამოყენებისთვის, სტანდარტი ითვალისწინებს ფორმულას:

   ე_თითო [გ·მმ/კგ] = (G [მმ/წმ] × 9549) / n [ბრ/წთ]

   დასაშვები სპეციფიკური დისბალანსის შემდეგ (ე_თითო) გამოითვლება, ის მრავლდება როტორის მასაზე (M) მთლიანი დასაშვები ნარჩენი დისბალანსის საპოვნელად (U_თითო) მთელი როტორისთვის: U_თითო = ე_თითო × Mეს საბოლოო მნიშვნელობა, გამოხატული გრამ-მილიმეტრებში (გ·მმ), არის მიზანი, რომლის მიღწევაც ბალანსირების მანქანის ოპერატორმა უნდა შეძლოს. როტორი დაბალანსებულად ითვლება მას შემდეგ, რაც მისი გაზომილი ნარჩენი დისბალანსი ამ გამოთვლილ მნიშვნელობაზე ნაკლებია.

4. 4. ნარჩენი დისბალანსის განაწილება კორექციის სიბრტყეებზე:

   ეს ნაწილი განიხილავს გამოთვლილი მთლიანი დასაშვები დისბალანსის განაწილების კრიტიკულ ეტაპს (U_თითო) თითოეული ორისთვის სპეციფიკურ ტოლერანტობად კორექციის სიბრტყეებიორივეს გამოსასწორებლად საჭიროა ორსიბრტყიანი ბალანსი. სტატიკური and წყვილის დისბალანსისტანდარტი ითვალისწინებს ამ განაწილების ფორმულებს, რომლებიც დამოკიდებულია როტორის გეომეტრიაზე. მარტივი, სიმეტრიული როტორისთვის, სრული დისბალანსი ხშირად თანაბრად ნაწილდება ორ სიბრტყეს შორის. თუმცა, უფრო რთული გეომეტრიისთვის, როგორიცაა ჩამოკიდებული როტორები ან როტორები, რომელთა სიმძიმის ცენტრი არ არის ცენტრირებული საკისრებს შორის, სტანდარტი ითვალისწინებს სპეციფიკურ ფორმულებს. ეს ფორმულები ითვალისწინებს კორექციის სიბრტყეებისა და სიმძიმის ცენტრის მანძილებს საკისრებიდან, რაც უზრუნველყოფს თითოეული სიბრტყისთვის ტოლერანტობის სწორად განაწილებას. ეს ნაბიჯი სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, რადგან დაბალანსების მანქანა დამოუკიდებლად ზომავს დისბალანსს თითოეულ სიბრტყეში; ამიტომ, ოპერატორს სჭირდება კონკრეტული სამიზნე მნიშვნელობა თითოეული სიბრტყისთვის (მაგ., „დაშვებული დისბალანსი I სიბრტყეში არის 15 გ·მმ, ხოლო II სიბრტყეში არის 20 გ·მმ“).

5. 5. ბალანსირებისას შეცდომის წყაროები:

   ეს ბოლო ნაწილი წარმოადგენს პრაქტიკულ სახელმძღვანელოს რეალური სამყაროს ფაქტორების შესახებ, რომლებმაც შეიძლება საფრთხე შეუქმნას ბალანსირების სამუშაოს სიზუსტეს, მაშინაც კი, როდესაც ზუსტი ტოლერანტობა გამოითვლება. იგი ხაზს უსვამს, რომ იდეალური ბალანსის მიღწევა შეუძლებელია და მიზანია ნარჩენი დისბალანსის შემცირება გამოთვლილ ტოლერანტობაზე დაბალ დონემდე. სტანდარტი განიხილავს შეცდომის რამდენიმე ძირითად წყაროს, რომელთა მართვაც აუცილებელია, მათ შორის: შეცდომები თავად ბალანსირების მანქანის კალიბრაციაში; როტორის საყრდენების ან სამონტაჟო ზედაპირების გეომეტრიული ნაკლოვანებები (გადახრა); როტორის მანქანაზე დასამონტაჟებლად გამოყენებული ხელსაწყოებით გამოწვეული შეცდომები (მაგ., დაუბალანსებელი ლილვი); და ოპერაციული ეფექტები, რომლებიც არ არსებობს დაბალი სიჩქარის ბალანსირების დროს, როგორიცაა თერმული გაფართოება ან აეროდინამიკური ძალები. ეს თავი წარმოადგენს ხარისხის კონტროლის მნიშვნელოვან საკონტროლო სიას, რომელიც პრაქტიკოსს შეახსენებს, გაითვალისწინოს მთელი ბალანსირების პროცესი და არა მხოლოდ მანქანის ეკრანზე საბოლოო რიცხვი.

ძირითადი ცნებები

• სტანდარტიზაცია: G-Grade სისტემა ბალანსის ხარისხის უნივერსალურ ენას გვთავაზობს. მომხმარებელს შეუძლია მიუთითოს „ბალანსი G6.3-მდე“ და მსოფლიოს ნებისმიერი ბალანსირების სახელოსნო ზუსტად იცის, რა ტოლერანტობაა საჭირო.
• სიჩქარეზე დამოკიდებულება: სტანდარტი ნათლად აცხადებს, რომ ბალანსის ტოლერანტობა კრიტიკულად არის დამოკიდებული მანქანის მუშაობის სიჩქარეზე. უფრო სწრაფ როტორს სჭირდება უფრო მჭიდრო ბალანსი (დაშვებული ნარჩენი დისბალანსის უფრო მცირე რაოდენობა), რათა წარმოქმნას ვიბრაციის იგივე დონე, როგორც ნელ როტორს.
• პრაქტიკულობა: სტანდარტი გვთავაზობს დადასტურებულ, პრაქტიკულ ჩარჩოს, რომელიც დაფუძნებულია ათწლეულების განმავლობაში მიღებულ ემპირიულ მონაცემებზე, რაც ხელს უწყობს როგორც დაბალანსების (რაც იწვევს მაღალ ვიბრაციას), ასევე ზედმეტად დაბალანსების (რაც ზედმეტად ძვირია) თავიდან აცილებას.

← დაბრუნება მთავარ ინდექსზე