ISO 21940-11: Sert Rotor Dengeleme Prosedürleri ve Toleransları • Kırıcılar, fanlar, öğütücüler, biçerdöverler, şaftlar, santrifüjler, türbinler ve diğer birçok rotorun dinamik dengelenmesi için taşınabilir dengeleyici, titreşim analizörü "Balanset" ISO 21940-11: Sert Rotor Dengeleme Prosedürleri ve Toleransları • Kırıcılar, fanlar, öğütücüler, biçerdöverler, şaftlar, santrifüjler, türbinler ve diğer birçok rotorun dinamik dengelenmesi için taşınabilir dengeleyici, titreşim analizörü "Balanset"

ISO 21940-11: Mekanik titreşim – Rotor dengeleme – Bölüm 11: Sert davranışlı rotorlar için prosedürler ve toleranslar

Özet

ISO 21940-11, aşağıdakilerin dengelenmesi için modern ve yetkili bir standarttır: sert rotorlar. Çok iyi bilinen ve yaygın olarak kullanılanın resmi olarak yerini alıyor ISO 1940-1 Standart. Bu güncellenmiş belge, servis hızlarında önemli ölçüde deforme olmayan rotorların denge kalitesini belirlemek, elde etmek ve doğrulamak için kapsamlı bir çerçeve sunmaktadır. G sınıfı gibi selefinin temel kavramlarını korurken, bunları daha da geliştiriyor, makine tiplerinin listesini genişletiyor ve daha sağlam bir dengeleme süreci için daha ayrıntılı prosedürel rehberlik sağlıyor.

İçindekiler (Kavramsal Yapı)

Standart, kullanıcıyı, belirleme aşamasından doğrulama aşamasına kadar tüm dengeleme süreci boyunca mantıksal olarak yönlendirecek şekilde yapılandırılmıştır:

  1. 1. Kapsam ve Dengeleme Gereksinimleri:

    Bu ilk bölüm, standardın odak noktasını tanımlayarak, yalnızca rijit davranış sergileyen rotorlar için geçerli olduğunu belirtir. Rijit bir rotor, herhangi iki rastgele düzlemde düzeltilebilen ve düzeltmeden sonra, kalan balanssızlığı, maksimum servis hızına kadar herhangi bir hızda belirtilen toleransı önemli ölçüde aşmayan bir rotor olarak tanımlanır. Bölüm, dengelemenin temel amacını ortaya koyar: kütle eksantrikliğini, kalan balanssızlığın neden olduğu merkezkaç kuvvetlerinin ve titreşimlerin, makinenin amaçlanan çalışması için kabul edilebilir düzeyde düşük olduğu bir seviyeye düşürmek. Rijit rotor dengeleme sürecinin temel varsayımlarını ve hedeflerini açıklayarak zemini hazırlar.

  2. 2. Denge Tolerans Spesifikasyonu:

    Bu, dengeli bir işin "ne kadar iyi" olması gerektiğini tanımlayan temel bölümdür. Uluslararası alanda tanınan "dengeli" kavramını ileriye taşır. Denge Kalite Notları (G) Önceki ISO 1940-1 standardından. G Sınıfı, rotorun eksantrikliği (e) ile maksimum servis hızının (Ω) çarpımını temsil eden sabit bir değerdir; burada G = e·Ω'dir. Bu bölüm, küçük elektrik armatürlerinden devasa buhar türbinlerine kadar yüzlerce farklı rotor tipini listeleyen kapsamlı ve güncel bir tablo sunar ve her birine önerilen bir G Sınıfı atar. Bu tabloyu kullanarak bir mühendis bir G Sınıfı belirleyebilir (örneğin, pompalar için G6.3, türbinler için G2.5). Standart daha sonra bu sınıfı pratik ve ölçülebilir bir toleransa dönüştürmek için kritik formülü sağlar: izin verilen artık özgül dengesizlik (ebaşına), daha sonra rotor kütlesi ile çarpılarak gram-milimetre gibi birimlerde nihai dengesizlik toleransı elde edilir.

  3. 3. Toleransın Düzeltme Düzlemlerine Tahsisi:

    Bu bölüm, iki düzlemli dengeleme için temel matematiksel çerçeveyi sunmaktadır. Tüm rotor için izin verilen toplam kalıntı dengesizlik (G-Derecesinden) hesaplandıktan sonra, bu değer seçilen iki rotor arasında dağıtılmalıdır. düzeltme düzlemleriBu bölüm, dengeleme teknisyenine toplam toleransı her bir düzlem için ayrı toleranslara nasıl doğru şekilde dağıtacağı konusunda rehberlik edecek açık formüller ve vektör diyagramları sunar. Dağılımın rotorun geometrisine, özellikle de düzeltme düzlemlerinin rotorun ağırlık merkezinden ve yatak konumlarından uzaklığına bağlı olduğunu açıklar. Bu dağıtım prosedürlerine uymak, hem düzeltme hem de dengeleme için kritik öneme sahiptir. statik ve çift dengesizliği ve rotorun tüm uzunluğu boyunca yataklardaki dinamik kuvvetlerin en aza indirilmesini sağlamak.

  4. 4. Kalan Dengesizliğin Doğrulanmasına Yönelik Prosedürler:

    Bu bölüm, nihai kabul testi için metodolojiyi özetlemektedir. dengeleme makinesiFinalden sonra düzeltme ağırlıkları uygulandıktan sonra bir doğrulama çalışması gerçekleştirilir. Standart, makinenin her düzeltme düzlemindeki kalan dengesizliği ölçmesi gerektiğini belirtir. Ölçülen değerler daha sonra önceki adımda hesaplanan bireysel düzlem toleranslarıyla karşılaştırılır. Rotorun, yalnızca *her iki* düzlemde ölçülen kalan dengesizlik, her düzlem için belirtilen toleranstan küçük veya ona eşitse dengeleme işleminden geçtiği kabul edilir. Bu bölüm, doğrulama ölçümünün doğru ve güvenilir olmasını sağlamak için uygun şekilde kalibre edilmiş bir dengeleme makinesi kullanmanın ve takım hatalarını hesaba katmanın önemini vurgular.

  5. 5. Raporlama:

    Dengeleme sonuçlarının tam izlenebilirliğini ve net iletişimini sağlamak için, bu son bölüm resmi bir dengeleme raporunda belgelenmesi gereken asgari bilgileri belirtmektedir. Bu bilgiler, idari bilgileri (tarih ve operatörün adı gibi), rotorun eksiksiz bir tanımını (parça numarası, seri numarası) ve tüm temel dengeleme parametrelerini içerir. En önemlisi, raporda belirtilen denge kalite derecesi (örneğin, G6.3), rotorun maksimum servis hızı ve kütlesi belirtilmelidir. Rapor ayrıca, ilk dengesizlik ölçümlerini ve en önemlisi, her düzeltme düzlemi için ölçülen son kalıntı dengesizlik değerlerini açıkça belgelemeli ve bunların hesaplanan toleransların altında olduğunu teyit etmelidir. Bu, rotorun standarda uygun olarak dengelendiğine dair kalıcı ve doğrulanabilir bir kayıt oluşturur.

Temel Kavramlar ve Güncellemeler

  • ISO 1940-1'in modernizasyonu: Bu standart, ISO 1940-1'in resmi yerine geçer. Aynı temel ilkeleri korurken, içeriği yeniden düzenler, G sınıfı tablolarını daha fazla rotor tipiyle günceller ve daha net, daha açık prosedürel rehberlik sağlar. Temel formül aynı kalır.
  • Sürece Vurgu: ISO 21940-11, selefiyle karşılaştırıldığında, toleransın belirlenmesinden düzlemler arasında doğru şekilde dağıtılmasına ve nihai sonucun doğru bir şekilde doğrulanmasına kadar dengeleme *sürecinin* tamamına daha fazla vurgu yapmaktadır.
  • Sert Rotor Varsayımı: Bu standardın yalnızca *sert* rotorlar için geçerli olduğunu unutmamak önemlidir. Bunlar, rotor servis hızına getirildiğinde dengesizlik dağılımının önemli ölçüde değişmediği rotorlardır. Hızla bükülen veya deforme olan rotorlar için, daha karmaşık prosedürler ISO 21940-12 (esnek rotorlar için) kullanılmalıdır.
  • G-Notları Merkezi Olmaya Devam Ediyor: Denge Kalite Dereceleri (G) kavramı, çok çeşitli makineler için gereken hassasiyeti belirlemenin basit ama güçlü bir yolunu sağlayarak standardın temel taşı olmaya devam ediyor.

← Ana Dizin'e Geri Dön

tr_TRTR
WhatsApp