ISO 21940-21: Mekanik titreşim – Rotor dengeleme – Bölüm 21: Dengeleme makinelerinin tanımı ve değerlendirilmesi

Özet

ISO 21940-21, hem üreticiler hem de kullanıcılar için kritik bir standarttır. dengeleme makineleriBir dengeleme makinesinin teknik özelliklerini tanımlamak ve daha da önemlisi performansını doğrulamak için standartlaştırılmış bir prosedür seti sunar. Standart, bir makinenin dengesizliği belirli bir doğruluk seviyesine kadar ölçebildiğini ve azaltabildiğini kanıtlamak için kalibre edilmiş test rotorları kullanılarak gerçekleştirilen belirli testleri özetlemektedir. Bu standarda uyum, bir dengeleme makinesinin uluslararası olarak kabul görmüş performans kriterlerini karşılamasını sağlayarak, kullanıcılara hassasiyeti ve güvenilirliği konusunda güven verir.

İçindekiler (Kavramsal Yapı)

Standart, hem makinenin tanımını hem de performansının onaylanması için gereken titiz test prosedürlerini kapsayacak şekilde yapılandırılmıştır:

1. 1. Kapsam ve Makine Açıklaması:

   Bu ilk bölüm, standardın uygulanabilirliğini açıkça tanımlayarak, rijit rotorları dengelemek için kullanılan tüm balans makineleri (hem sert yataklı hem de yumuşak yataklı) için geçerli olduğunu belirtir. Bir üreticinin bir makinenin teknik özelliklerini nasıl tanımlaması ve belirtmesi gerektiğine dair resmi bir çerçeve oluşturur. Bu zorunlu bilgiler, makinenin fiziksel kapasitesini (minimum ve maksimum rotor kütlesi, çapı ve uzunluğu), çalışma hızı aralığını, tahrik sistemi türünü (örneğin kayış tahrikli, uç tahrikli) ve ölçüm sisteminin özelliklerini içerir. Bu, herhangi bir kullanıcı veya alıcının, makinenin kendi rotorları için uygunluğunu değerlendirmek üzere net ve standartlaştırılmış bir teknik veri setine sahip olmasını sağlar.

2. 2. Rotorların ve Test Kütlelerinin Kanıtlanması:

   Bu önemli bölüm, makine değerlendirmesini gerçekleştirmek için kullanılan aletlerin, yani test rotorlarının ve test kütlelerinin teknik özelliklerini ayrıntılı olarak açıklamaktadır. Test rotorları, tipik üretim rotorları değildir; hassas işlenmiş, boyutsal olarak kararlı, son derece düşük kalıntı dengesizlik seviyelerine sahip ürünlerdir. Standart, kararlı olmalarını ve testte hataya neden olmamalarını sağlamak için tasarım, malzeme ve yüzey kalitesi konusunda katı gereklilikler getirir. Ayrıca, bilinen miktarda dengesizlik oluşturmak için kullanılan test kütlelerinin kalibre edilmesini ve ulusal bir standarda göre izlenebilir olmasını şart koşar. Test ekipmanlarını standartlaştırarak standart, performans testlerinin farklı makineler ve konumlar arasında tekrarlanabilir ve karşılaştırılabilir olmasını sağlar.

3. 3. Performans Testleri:

   Bu bölüm, standardın pratik özünü oluşturur ve dengeleme makinesinin performansını nesnel olarak ölçen bir dizi zorunlu test için ayrıntılı, adım adım bir metodoloji sunar. İki temel test şunlardır:

   • Minimum Ulaşılabilir Kalan Dengesizlik (MARU): Bu, makinenin hassasiyeti ve doğruluğunun nihai testidir. Zaten iyi dengelenmiş bir deneme rotoru kullanılarak yapılan test, en küçük miktardaki kalan dengesizlik Makinenin tekrar tekrar ve güvenilir bir şekilde gösterebileceği değer. Bu değer, makinenin elektronik ve mekanik "gürültü tabanını" etkili bir şekilde temsil eder ve ölçüm kapasitesinin mutlak sınırını belirler.
   • Dengesizlik Azaltma Oranı (URR) Testi: Bu test, makinenin hassasiyetini ve verimliliğini doğrudan ölçer. Test rotoruna bilinen bir dengesizlik eklenerek başlar. Makine bu dengesizliği ölçer ve gerekli düzeltmeyi hesaplar. Bu tek düzeltme uygulandıktan sonra, kalan dengesizlik tekrar ölçülür. URR, dengesizliğin ne kadar azaltıldığının yüzdesidir. Örneğin, 95%'lik bir URR, makinenin ilk dengesizliği tek adımda başarıyla giderdiği anlamına gelir ve bu da son derece hassas ve verimli bir makine olduğunu gösterir.

   Standart ayrıca düzlem ayırma kabiliyeti (iki düzlemli bir makinenin statik ve çift dengesizliği arasında doğru bir şekilde ayrım yapabilmesini sağlamak) ve makinenin tüm çalışma hızları aralığında tutarlı performans gibi diğer hayati testleri de belirler.

4. 4. Kabul Kriterleri ve Dokümantasyon:

   Bu son bölüm, performans testleri için kesin geçme/kalma kriterlerini sağlar. Örneğin, makinenin uyumlu kabul edilebilmesi için URR testi (genellikle 95% veya üzeri) için ulaşması gereken minimum kabul edilebilir yüzdeyi belirtir. Bir makinenin MARU değeri başlı başına bir geçme/kalma kriteri değil, makinenin hassasiyetini ölçen beyan edilmiş bir değerdir. Son olarak, standart, her testin koşullarını ve sonuçlarını belgeleyen kapsamlı bir test raporunun oluşturulmasını zorunlu kılar. Bu rapor, resmi performans sertifikası görevi görür ve son kullanıcıya, makinenin yeteneklerinin titiz ve uluslararası alanda tanınan bir prosedüre göre doğrulandığına dair bir garanti sağlar.

Temel Kavramlar

• Sert Yataklı ve Yumuşak Yataklı Makineler: Standart her iki tip için de geçerlidir. Sert yataklı makineler çok daha yaygındır; merkezkaç kuvvetlerini ölçer ve kalıcı olarak kalibre edilirler. Yumuşak yataklı makineler ise deplasmanı ölçer ve her rotor tipi için ayrı ayrı kalibrasyon gerektirir.
• MARU (Minimum Ulaşılabilir Kalan Dengesizlik): Bu, bir balans makinesi için en önemli performans ölçütüdür. Makinenin "gürültü tabanını", yani güvenilir bir şekilde tespit edebileceği en küçük dengesizliği temsil eder.
• URR (Dengesizlik Azaltma Oranı): Bu ölçüm, makinenin dengesizlik hesaplamasının *doğruluğunu* kanıtlar. Yüksek bir URR, makinenin "ilk atış" düzeltmesinin çok etkili olduğu ve verimli bir dengeleme sürecine yol açtığı anlamına gelir.
• Kanıtlama Testleri: Standart, standartlaştırılmış bir test rotoru kullanılarak gerçekleştirilen bir dizi pratik ve tekrarlanabilir teste dayanmaktadır. Bu, üreticiden bağımsız olarak herhangi bir dengeleme makinesinin değerlendirilmesi için objektif ve karşılaştırılabilir bir yöntem sağlar.

← Ana Dizin'e Geri Dön