درک وزنهای اصلاحی
۱. تعریف: وزن اصلاحی چیست؟
آ وزن اصلاحیکه به عنوان وزنه تعادل یا وزنه تعادل نیز شناخته میشود، جرم مشخصی است که به یک جسم اضافه یا از آن کم میشود. روتور برای اصلاح یک عدم تعادلکل هدف متعادل کردن فرآیند، محاسبه مقدار دقیق وزن و محل دقیق زاویه برای اعمال این اصلاح است.
اصلاح در چارچوب از پیش تعریف شده انجام میشود صفحه اصلاحاعمال وزنه اصلاحی، نیروی گریز از مرکز جدیدی ایجاد میکند که از نظر بزرگی برابر و مستقیماً در جهت مخالف (۱۸۰ درجه) نیروی ایجاد شده توسط نقطه سنگین روتور است و عملاً آن را خنثی میکند.
۲. روشهای اصلاح
دو فلسفه اصلی برای اعمال وزن اصلاحی وجود دارد:
الف) جمع وزن
این روش رایجترین روش است، به خصوص در متعادل سازی میداناین شامل اضافه کردن جرم به «نقطه سبک» روتور است که ۱۸۰ درجه مخالف نقطه سنگین اندازهگیری شده قرار دارد.
- جوشکاری: وزنههای فولادی مستقیماً روی روتور جوش داده میشوند. این یک روش بسیار ایمن و دائمی است.
- پیچ و مهره کردن/پیچ کردن: وزنههای از پیش ساخته شده با استفاده از پیچ و مهره در سوراخهای تعبیه شده متصل میشوند. این روش در فنها و روتورهای صنعتی بزرگ که با نقاط اتصال وزنه تعادل خاص طراحی شدهاند، رایج است.
- وزنههای گیرهای: گیرههای مخصوص طراحی شده روی اجزایی مانند شفتهای محرک خودرو و فنهای کوچک استفاده میشوند.
- اپوکسی: بتونه اپوکسی دو جزئی یک روش همه کاره برای اضافه کردن وزن است، به خصوص در مکانهایی که جوشکاری یا سوراخکاری امکانپذیر نیست.
ب) برداشتن وزنه
این روش شامل حذف جرم از «نقطه سنگین» اندازهگیری شده روتور است. این روش در محیطهای متعادلسازی تولید بسیار رایج است زیرا سریع است و نیازی به موجودی وزنهای مختلف ندارد.
- حفاری: رایجترین روش حذف. اپراتور سوراخی با قطر و عمق مشخص حفر میکند تا مقدار دقیقی از ماده را حذف کند. نمودارهای تلرانس تعادل اغلب تصحیح گرم مورد نیاز را به عمق سوراخ مربوطه برای اندازه مته مشخص تبدیل میکنند.
- سنگ زنی: جرم با ساییدن مواد از سطح برداشته میشود. این روش دقت کمتری نسبت به سوراخکاری دارد اما میتواند مؤثر باشد.
- فرزکاری: میتوان از دستگاه فرز برای برداشتن مقدار بسیار دقیقی از مواد برای ایجاد تعادل با دقت بالا استفاده کرد.
۳. محاسبه وزن اصلاحی
یک دستگاه متعادلکننده مدرن یا آنالایزر ارتعاش قابل حمل، محاسبه وزن اصلاح را خودکار میکند. فرآیند کلی به شرح زیر است:
- اندازهگیری ارتعاش اولیه دامنه and فاز (این به دستگاه میگوید که نقطه سنگین کجاست و چقدر سنگین است).
- یک «وزنه آزمایشی» مشخص را با زاویه مشخص وصل کنید.
- دستگاه را دوباره روشن کنید و دامنه و فاز جدید را اندازه بگیرید.
- اکنون دستگاه میداند که روتور چگونه به یک عدم تعادل شناخته شده واکنش نشان میدهد (این influence coefficient). سپس میتواند یک محاسبه برداری انجام دهد تا مقدار و محل دقیق وزنه اصلاح نهایی مورد نیاز برای کاهش لرزش به حداقل را تعیین کند.
نتیجه معمولاً به این صورت ارائه میشود: «۱۵.۳ گرم در دمای ۲۱۷ درجه اضافه کنید» یا «یک سوراخ ۱/۲ اینچی، به عمق ۸ میلیمتر در دمای ۳۵ درجه ایجاد کنید».