درک تعادل تریم

تعریف: تعادل تریم چیست؟

آ تعادل تریم یک اصلاح تعادل نهایی و دقیق است که روی روتور انجام می‌شود تا عدم تعادل باقیمانده آن را به حداقل سطح قابل قبول کاهش دهد. این معمولاً یک اصلاح تک مرحله‌ای است که پس از اتمام یک کار تعادل اصلی یا به عنوان یک روش پیگیری برای تعادل کارگاهی پس از نصب روتور در یاتاقان‌های خود و در شرایط عملیاتی عادی انجام می‌شود. اصطلاح "تریم" به معنای انجام یک تنظیم کوچک و دقیق برای تعادل از قبل خوب است، نه اصلاح یک عدم تعادل اولیه بزرگ.

چه زمانی ترازبندی انجام می‌شود؟

متعادل‌سازی تریم یک گام رایج و مهم در چندین سناریو است:

۱. به عنوان آخرین مرحله از تعادل میدانی

در یک روش استاندارد بالانس میدانی چند مرحله‌ای (با استفاده از روش ضریب نفوذ)، اجرای نهایی اغلب به عنوان اجرای تریم شناخته می‌شود. پس از محاسبه و نصب وزنه اصلاح اصلی بر اساس وزنه‌های آزمایشی، یک اجرای "بررسی" نهایی انجام می‌شود. اگر ارتعاش هنوز کمی بالاتر از تلرانس مورد نظر باشد، یک اصلاح تریم کوچک محاسبه و اعمال می‌شود تا روتور به مشخصات نهایی برسد.

۲. اصلاح اثرات مونتاژ و سیستم

یک روتور ممکن است در یک دستگاه متعادل‌کننده (یک «ترازوی کارگاهی») کاملاً متعادل باشد، اما عمل مونتاژ آن در دستگاه می‌تواند تغییرات کوچکی ایجاد کند که بر وضعیت تعادل آن تأثیر می‌گذارد. این اثرات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• نصب کوپلینگ: تناسب و مرکز قرار گرفتن توپی کوپلینگ روی شفت می‌تواند تعادل را تغییر دهد.
• اثرات حرارتی: با رسیدن روتور به دمای عملیاتی، اعوجاج‌های جزئی می‌توانند باعث "خم شدن" آن شوند و خط مرکزی جرم آن را تغییر دهند.
• اثرات آیرودینامیکی/هیدرولیکی: نیروهای هوا یا سیال که بر روتور وارد می‌شوند می‌توانند بر پاسخ دینامیکی آن تأثیر بگذارند.

در این موارد، یک بالانس تریم (trim balance) در محل (in-situ) انجام می‌شود تا این اثرات سیستم در دنیای واقعی جبران شود و به روان‌ترین عملکرد ممکن دست یابد.

۳. پس از تعویض قطعه یا تعمیرات جزئی

اگر یک قطعه کوچک روی روتوری که قبلاً بالانس شده است تعویض شود (مثلاً یک پره فن، یک پیچ یا یک پوشش ضد سایش)، ممکن است بالانس کامل لازم نباشد. می‌توان برای اصلاح سریع مقدار کم عدم بالانسی ایجاد شده توسط قطعه جدید، بالانس تریم انجام داد.

روش تعادل تریم

بالانس تریم اغلب بسیار سریع‌تر از بالانس کامل است، به خصوص اگر پاسخ روتور از قبل مشخص باشد.

1. اندازه‌گیری ارتعاش جریان: بردار ارتعاش جریان (دامنه و فاز) را روی ۱ دور در دقیقه اندازه‌گیری کنید. این همان «عدم تعادل باقیمانده» است که باید اصلاح شود.
2. از ضرایب نفوذ شناخته‌شده استفاده کنید: اگر ضرایب تأثیر در طول یک کار بالانس قبلی روی همان دستگاه محاسبه شده باشند، اغلب می‌توان آنها را دوباره استفاده کرد. این یک صرفه‌جویی بزرگ در زمان است زیرا نیاز به آزمایش مجدد وزن را از بین می‌برد.
3. وزن تریم را محاسبه کنید: این ابزار از ارتعاش فعلی و ضریب تأثیر ذخیره شده برای محاسبه فوری وزن اصلاح تریم کوچک و زاویه مورد نیاز برای حذف ارتعاش باقیمانده استفاده می‌کند.
4. نصب و بررسی: وزنه تنظیم نصب شده است و یک تست نهایی تأیید می‌کند که روتور اکنون در محدوده تلرانس تعادل مشخص شده قرار دارد.

اگر ضرایب تأثیر در دسترس نباشند، باید قبل از تعیین اصلاح تریم، یک آزمایش وزن جدید برای محاسبه ضریب جدید انجام شود.

هدف: دستیابی به دقت

هدف از تنظیم تراز، دستیابی به بالاترین سطح دقت ممکن و کاهش ارتعاش روتور به پایین‌ترین سطح عملی، در محدوده تلرانس‌های مشخص شده توسط استانداردهایی مانند ... است. ایزو ۱۹۴۰-۱این مرحله نهایی برای به حداکثر رساندن قابلیت اطمینان ماشین‌آلات، افزایش عمر یاتاقان و تضمین عملکرد بی‌صدا و کارآمد بسیار مهم است.

← بازگشت به فهرست اصلی