ISO 21940-11: მექანიკური ვიბრაცია - როტორის დაბალანსება - ნაწილი 11: პროცედურები და ტოლერანტობები ხისტი ქცევის მქონე როტორებისთვის

რეზიუმე

ISO 21940-11 არის თანამედროვე, ავტორიტეტული სტანდარტი დაბალანსებისთვის. ხისტი როტორებიის ოფიციალურად ცვლის ძალიან ცნობილ და ფართოდ გამოყენებულ ISO 1940-1 სტანდარტი. ეს განახლებული დოკუმენტი წარმოადგენს ყოვლისმომცველ ჩარჩოს იმ როტორების ბალანსის ხარისხის დაზუსტების, მიღწევისა და გადამოწმებისთვის, რომლებიც მნიშვნელოვნად არ დეფორმირდებიან მათი მომსახურების სიჩქარის დროს. იგი ინარჩუნებს მისი წინამორბედის, მაგალითად, G-კლასების, ძირითად კონცეფციებს, მაგრამ აზუსტებს მათ, აფართოებს მანქანების ტიპების ჩამონათვალს და იძლევა უფრო დეტალურ პროცედურულ ხელმძღვანელობას უფრო საიმედო ბალანსირების პროცესისთვის.

შინაარსი (კონცეპტუალური სტრუქტურა)

სტანდარტი ისეა სტრუქტურირებული, რომ მომხმარებელი ლოგიკურად წარმართოს მთელი ბალანსირების პროცესში, სპეციფიკაციიდან დადასტურებამდე:

1. 1. ფარგლები და დაბალანსების მოთხოვნები:

   ეს საწყისი თავი განსაზღვრავს სტანდარტის ფოკუსს და მიუთითებს, რომ ის ვრცელდება მხოლოდ იმ როტორებზე, რომლებიც ხისტ ქცევას ავლენენ. ხისტი როტორი განისაზღვრება, როგორც როტორი, რომლის კორექტირებაც შესაძლებელია ნებისმიერ ორ თვითნებურ სიბრტყეში და კორექტირების შემდეგ მისი ნარჩენი დისბალანსი მნიშვნელოვნად არ აღემატება მითითებულ ტოლერანტობას ნებისმიერ სიჩქარეზე მაქსიმალურ სამუშაო სიჩქარემდე. თავი ადგენს დაბალანსების ფუნდამენტურ მიზანს: მასის ექსცენტრისიტეტის შემცირება იმ დონემდე, სადაც ცენტრიდანული ძალები და დარჩენილი დისბალანსით გამოწვეული ვიბრაციები მისაღები დაბალია მანქანის დანიშნულებისამებრ მუშაობისთვის. ის ქმნის საფუძველს ხისტი როტორის დაბალანსების პროცესის ძირითადი ვარაუდებისა და მიზნების გარკვევით.

2. 2. ბალანსის ტოლერანტობის სპეციფიკაცია:

   ეს არის ცენტრალური თავი იმის განსაზღვრისთვის, თუ „რამდენად კარგი“ უნდა იყოს დაბალანსებული სამუშაო. ის წინ წაწევს საერთაშორისოდ აღიარებულ კონცეფციას ბალანსის ხარისხის კლასები (G) წინა ISO 1940-1 სტანდარტიდან. G-კლასი არის მუდმივი მნიშვნელობა, რომელიც წარმოადგენს როტორის ექსცენტრისიტეტის (e) და მისი მაქსიმალური სამუშაო სიჩქარის (Ω) ნამრავლს, სადაც G = e·Ω. ეს თავი წარმოადგენს ვრცელ და განახლებულ ცხრილს, რომელიც ჩამოთვლის ასობით სხვადასხვა ტიპის როტორს - მცირე ზომის ელექტრო არმატურებიდან დაწყებული მასიური ორთქლის ტურბინებით დამთავრებული - და ანიჭებს თითოეულს რეკომენდებულ G-კლასს. ამ ცხრილის გამოყენებით, ინჟინერს შეუძლია მიუთითოს G-კლასი (მაგ., G6.3 ტუმბოებისთვის, G2.5 ტურბინებისთვის). შემდეგ სტანდარტი იძლევა გადამწყვეტ ფორმულას ამ კლასის პრაქტიკულ, გაზომვად ტოლერანტობად გადასაყვანად: დასაშვები ნარჩენი სპეციფიკური დისბალანსი (ე_თითო), რომელიც შემდეგ მრავლდება როტორის მასაზე, რათა მივიღოთ საბოლოო დისბალანსის ტოლერანტობა გრამ-მილიმეტრების მსგავს ერთეულებში.

3. 3. ტოლერანტობის განაწილება კორექციის სიბრტყეებზე:

   ეს თავი იძლევა ორსიბრტყიანი ბალანსირების ძირითად მათემატიკურ ჩარჩოს. მას შემდეგ, რაც მთელი როტორის მთლიანი დასაშვები ნარჩენი დისბალანსი გამოითვლება (G-კლასიდან), ეს მნიშვნელობა უნდა გადანაწილდეს ორ არჩეულს შორის. კორექციის სიბრტყეებიეს განყოფილება გთავაზობთ ზუსტ ფორმულებსა და ვექტორულ დიაგრამებს, რათა დაბალანსების ტექნიკოსს დაეხმაროს, თუ როგორ სწორად გადაანაწილოს მთლიანი ტოლერანტობა ინდივიდუალურ ტოლერანტებად თითოეული სიბრტყისთვის. იგი განმარტავს, რომ განაწილება დამოკიდებულია როტორის გეომეტრიაზე, კერძოდ, კორექტირების სიბრტყეების მანძილზე როტორის სიმძიმის ცენტრიდან და საკისრების მდებარეობიდან. ამ განაწილების პროცედურების დაცვა კრიტიკულად მნიშვნელოვანია ორივეს კორექტირებისთვის. სტატიკური და წყვილების დისბალანსი და იმის უზრუნველყოფა, რომ საკისრებზე დინამიური ძალები მინიმუმამდე იყოს დაყვანილი როტორის მთელ სიგრძეზე.

4. 4. ნარჩენი დისბალანსის დადასტურების პროცედურები:

   ეს თავი ასახავს საბოლოო მიღების ტესტის მეთოდოლოგიას ბალანსირების მანქანაფინალის შემდეგ კორექციის წონები გამოყენებულია, ტარდება ვერიფიკაციის გაშვება. სტანდარტი განსაზღვრავს, რომ მანქანამ უნდა გაზომოს დარჩენილი დისბალანსი თითოეულ კორექციის სიბრტყეში. შემდეგ გაზომილი მნიშვნელობები შედარებულია წინა ეტაპზე გამოთვლილ ინდივიდუალურ სიბრტყეების ტოლერანტობასთან. როტორი ითვლება დაბალანსების პროცედურის წარმატებით გავლილად მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ *ორივე* სიბრტყეში გაზომილი ნარჩენი დისბალანსი ნაკლებია ან ტოლია თითოეული სიბრტყისთვის მითითებულ ტოლერანტობაზე. ეს ნაწილი ხაზს უსვამს სათანადოდ დაკალიბრებული დაბალანსების მანქანის გამოყენების და ნებისმიერი ხელსაწყოების შეცდომის გათვალისწინების მნიშვნელობას, რათა უზრუნველყოფილი იყოს ვერიფიკაციის გაზომვის სიზუსტე და სანდოობა.

5. 5. ანგარიშგება:

   ბალანსირების შედეგების სრული მიკვლევადობისა და მკაფიოდ კომუნიკაციის უზრუნველსაყოფად, ეს ბოლო თავი განსაზღვრავს მინიმალურ ინფორმაციას, რომელიც უნდა იყოს დოკუმენტირებული ოფიციალურ ბალანსირების ანგარიშში. ეს მოიცავს ადმინისტრაციულ დეტალებს (როგორიცაა თარიღი და ოპერატორის სახელი), როტორის სრულ იდენტიფიკაციას (ნაწილის ნომერი, სერიული ნომერი) და ბალანსირების ყველა ძირითად პარამეტრს. უმნიშვნელოვანესია, რომ ანგარიშში მითითებული უნდა იყოს ბალანსირების ხარისხის მითითებული კლასი (მაგ., G6.3), როტორის მაქსიმალური ბრუნვის სიჩქარე და მისი მასა. შემდეგ ანგარიშში ნათლად უნდა იყოს დოკუმენტირებული საწყისი დისბალანსის გაზომვები და, რაც მთავარია, თითოეული კორექტირების სიბრტყის საბოლოო გაზომილი ნარჩენი დისბალანსის მნიშვნელობები, რაც ადასტურებს, რომ ისინი გამოთვლილ ტოლერანტობაზე დაბალია. ეს ქმნის მუდმივ, დამოწმებად ჩანაწერს, რომ როტორი დაბალანსებულია სტანდარტის შესაბამისად.

ძირითადი კონცეფციები და განახლებები

• ISO 1940-1-ის მოდერნიზაცია: ეს სტანდარტი ISO 1940-1-ის ოფიციალურ ჩანაცვლებას წარმოადგენს. იგი ინარჩუნებს იგივე ფუნდამენტურ პრინციპებს, მაგრამ ახდენს შინაარსის რეორგანიზაციას, აახლებს G-კლასის ცხრილებს როტორების მეტი ტიპით და უზრუნველყოფს უფრო მკაფიო და ნათელ პროცედურულ მითითებებს. ძირითადი ფორმულა იგივე რჩება.
• პროცესზე აქცენტი: წინამორბედთან შედარებით, ISO 21940-11 უფრო მეტ ყურადღებას ამახვილებს მთელ დაბალანსების *პროცესზე*, ტოლერანტობის მითითებიდან დაწყებული, სიბრტყეებს შორის მისი სწორად განაწილებითა და საბოლოო შედეგის სათანადოდ დამოწმებით დამთავრებული.
• ხისტი როტორის ვარაუდი: მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ ეს სტანდარტი ვრცელდება მხოლოდ *მყარ* როტორებზე. ესენი არიან როტორები, სადაც დისბალანსის განაწილება მნიშვნელოვნად არ იცვლება, როდესაც როტორი სამუშაო სიჩქარემდე აჰყავთ. როტორებისთვის, რომლებიც სიჩქარის დროს იხრებიან ან დეფორმირდებიან, უფრო რთული პროცედურებია საჭირო. ISO 21940-12 (მოქნილი როტორებისთვის) უნდა იქნას გამოყენებული.
• G-კლასები ცენტრალურ ადგილს იკავებს: ბალანსის ხარისხის კლასების (G) კონცეფცია სტანდარტის ქვაკუთხედად რჩება, რაც უზრუნველყოფს მარტივ, მაგრამ ეფექტურ გზას მანქანების ფართო სპექტრისთვის საჭირო სიზუსტის დასადგენად.

← დაბრუნება მთავარ ინდექსზე