ISO 1940-2: მექანიკური ვიბრაცია - ბალანსის ხარისხის მოთხოვნები - ლექსიკა

რეზიუმე

ISO 1940-2 როტორული ბალანსირების მთელი სფეროსთვის ფუნდამენტურ ტერმინოლოგიურ სტანდარტს წარმოადგენს. მისი ძირითადი მიზანია ბალანსირების კონცეფციების, პროცედურებისა და აღჭურვილობის განხილვისას გამოყენებული ლექსიკის განსაზღვრა და სტანდარტიზაცია. ძირითადი ტერმინების მკაფიო და ცალსახა განმარტებების მიწოდებით, ეს სტანდარტი უზრუნველყოფს, რომ ინჟინრებს, ტექნიკოსებს, მწარმოებლებსა და მომხმარებლებს შეეძლოთ ზუსტად და გაუგებრობის გარეშე კომუნიკაცია. ეს არის აუცილებელი „ლექსიკონი“, რომელიც მხარს უჭერს ბალანსირების სხვა სტანდარტებს, როგორიცაა ISO 1940-1.

შენიშვნა: ეს სტანდარტი ოფიციალურად ჩანაცვლდა ISO 21940-2 სტანდარტით, თუმცა მისი განმარტებები თანამედროვე დაბალანსების ლექსიკის საფუძვლად რჩება.

შინაარსი (კონცეპტუალური სტრუქტურა)

სტანდარტი სტრუქტურირებულია როგორც ყოვლისმომცველი ტერმინთა ლექსიკონი, რომელშიც ტერმინები დაჯგუფებულია ლოგიკურ კატეგორიებად:

1. 1. მოქმედების სფერო:

   ეს საწყისი ნაწილი განსაზღვრავს სტანდარტის ერთადერთ მიზანს: როტორის დაბალანსების სფეროსთვის მკაფიო, ცალსახა და საერთაშორისოდ შეთანხმებული ლექსიკონის შექმნას. იგი განმარტავს, რომ მასში განსაზღვრული ტერმინები განკუთვნილია ინჟინერიაში, წარმოებაში, ხარისხის კონტროლსა და ტექნიკურ კომუნიკაციაში გამოსაყენებლად, გაუგებრობების თავიდან ასაცილებლად. საერთო ენის შექმნით, სტანდარტი ხელს უწყობს გლობალურ ვაჭრობასა და თანამშრომლობას, რაც უზრუნველყოფს, რომ ისეთ ტერმინს, როგორიცაა „დინამიური დისბალანსი“, ჰქონდეს ზუსტად იგივე მნიშვნელობა, მიუხედავად იმისა, გამოიყენება თუ არა მას ინჟინრის მიერ გერმანიაში, იაპონიაში თუ შეერთებულ შტატებში.

2. 2. როტორთან დაკავშირებული ტერმინები:

   ეს თავი განსაზღვრავს დაბალანსებულ ფიზიკურ ობიექტს. იგი იძლევა ფორმალურ განმარტებას Rotor როგორც სხეული, რომელსაც შეუძლია ბრუნვა ფიქსირებული ღერძის გარშემო. უფრო მნიშვნელოვანია ის, რომ ის ამყარებს კრიტიკულ განსხვავებას ხისტი როტორი და ა მოქნილი როტორიხისტი როტორი განისაზღვრება, როგორც როტორი, რომლის დისბალანსის გამოსწორება შესაძლებელია ნებისმიერ ორ თვითნებურ სიბრტყეში და, კორექტირების შემდეგ, ნარჩენი დისბალანსი მნიშვნელოვნად არ იცვლება მაქსიმალურ სამუშაო სიჩქარემდე ნებისმიერი სიჩქარით. ამის საპირისპიროდ, მოქნილი როტორი განისაზღვრება, როგორც როტორი, რომელიც ელასტიურად დეფორმირდება სამუშაო სიჩქარით და რომლის დისბალანსის მდგომარეობა უნდა გამოსწორდეს სამუშაო სიჩქარეზე ან მის მახლობლად ორზე მეტ სიბრტყეში. ეს განსხვავება ყველაზე მნიშვნელოვანია ბალანსირების ყველა ასპექტში, რადგან ის განსაზღვრავს მთელ ბალანსირების პროცედურას, საჭირო აღჭურვილობას და დავალების სირთულეს.

3. 3. დისბალანსთან დაკავშირებული ტერმინები:

   ეს ძირითადი ნაწილი იძლევა ფიზიკაზე დაფუძნებულ განმარტებებს იმ მდგომარეობისთვის, რომლის გამოსწორებასაც ბალანსირება ისახავს მიზნად. ის განსაზღვრავს დისბალანსი როგორც მდგომარეობა, რომელიც არსებობს, როდესაც როტორის ინერციის მთავარი ღერძი არ ემთხვევა მის ბრუნვის ღერძს. ეს გადახრა იწვევს ცენტრიდანულ ძალას, რაც ვიბრაციას იწვევს. სტანდარტი შემდეგ განსაზღვრავს დისბალანსის სამ განსხვავებულ ტიპს:

   • სტატიკური დისბალანსი: მდგომარეობა, როდესაც ინერციის მთავარი ღერძი გადაადგილებულია ბრუნვის ღერძის პარალელურად. ეს გამოწვეულია ერთი „მძიმე წერტილით“ და მისი აღმოჩენა შესაძლებელია როტორის დანის პირებზე განთავსებით, სადაც ის ძირამდე გადაგორდება. ეს იწვევს საკისრებში ფაზურ ვიბრაციას.
   • წყვილის დისბალანსი: მდგომარეობა, როდესაც ინერციის მთავარი ღერძი კვეთს ბრუნვის ღერძს როტორის სიმძიმის ცენტრში. ეს გამოწვეულია ორი თანაბარი და საპირისპირო მძიმე წერტილით ორ სხვადასხვა სიბრტყეში, რაც ქმნის „რხევას“ ან რხევის მოძრაობას. მისი აღმოჩენა შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, როდესაც როტორი ბრუნავს და იწვევს ფაზური ვიბრაციის დარღვევას საკისრებში.
   • დინამიური დისბალანსი: ყველაზე გავრცელებული მდგომარეობა, როდესაც ინერციის მთავარი ღერძი არც ბრუნვის ღერძის პარალელურია და არც კვეთს მას. ეს არის როგორც სტატიკური, ასევე წყვილური დისბალანსის კომბინაცია.

   ეს ნაწილი ასევე განსაზღვრავს ნარჩენი დისბალანსი როგორც დაბალანსების პროცესის დასრულების შემდეგ დარჩენილი დისბალანსის მცირე რაოდენობა.

4. 4. დაბალანსების პროცესთან დაკავშირებული ტერმინები:

   ეს თავი განსაზღვრავს ბალანსირების პროცედურის შესრულებაში ჩართულ ქმედებებსა და კომპონენტებს. ის ფორმალურად განსაზღვრავს Balancing როგორც პროცესი, რომლის მეშვეობითაც ხდება როტორის მასის განაწილების შემოწმება და, საჭიროების შემთხვევაში, რეგულირება იმის უზრუნველსაყოფად, რომ ნარჩენი დისბალანსი იყოს განსაზღვრული ტოლერანტობის ფარგლებში. შემდეგ ის განსაზღვრავს ძირითად ფიზიკურ და პროცედურულ ელემენტებს:

   • კორექციის სიბრტყე: როტორის ღერძის პერპენდიკულარული სიბრტყე, რომელშიც მასა ემატება ან აკლდება დისბალანსის გამოსასწორებლად.
   • კორექციის მასა: ფაქტობრივი მასა (მაგ., ფოლადის წონა), რომელიც ემატება ან აშორებს როტორს კორექციის სიბრტყის ფარგლებში გარკვეული რადიუსითა და კუთხით.
   • ერთსიბრტყიანი (სტატიკური) დაბალანსება: პროცედურა, რომელიც ასწორებს მხოლოდ დისბალანსის სტატიკურ კომპონენტს და, როგორც წესი, ხორციელდება ერთ კორექტირების სიბრტყეში.
   • ორსიბრტყიანი (დინამიური) დაბალანსება: პროცედურა, რომელიც ასწორებს როგორც სტატიკურ, ასევე წყვილურ დისბალანსს, სულ მცირე ორ ცალკეულ კორექტირების სიბრტყეში კორექტირების განხორციელებით.
5. 5. ბალანსირების მანქანებთან დაკავშირებული ტერმინები:

   ეს ბოლო ნაწილი განსაზღვრავს დაბალანსების დავალების შესასრულებლად გამოყენებულ აღჭურვილობას. იგი იძლევა განმარტებას ბალანსირების მანქანა როგორც მოწყობილობა, რომელიც ზომავს როტორში დისბალანსს, რათა მასის განაწილება გამოსწორდეს. შემდეგ ის განსაზღვრავს ორ ძირითად ტიპს მათი დაკიდების მახასიათებლების მიხედვით:

   • რბილი საკისრებიანი დაბალანსების მანქანა: მანქანა, რომლის საკიდარი სისტემა ძალიან მოქნილია, სულ მცირე ჰორიზონტალური მიმართულებით. როტორი მუშაობს საკიდარის ბუნებრივ სიხშირეზე გაცილებით მაღალი სიჩქარით და მანქანა ზომავს როტორის ფიზიკურ გადაადგილებას. ეს მანქანები უნდა იყოს დაკალიბრებული როტორის თითოეული კონკრეტული გეომეტრიისთვის.
   • მყარი ბალანსირების მანქანა: მანქანა ძალიან ხისტი საკიდარი სისტემით. როტორი მუშაობს საკიდარის ბუნებრივ სიხშირეზე გაცილებით დაბალი სიჩქარით და მანქანის სენსორები ზომავენ დისბალანსით გამოწვეულ ცენტრიდანულ ძალებს. ეს მანქანები მუდმივად დაკალიბრებულია და შეუძლიათ როტორების ფართო სპექტრის გაზომვა როტორზე სპეციფიკური კალიბრაციის გარეშე, რაც მათ თანამედროვე ინდუსტრიაში გაცილებით გავრცელებულს ხდის.

ძირითადი ცნებები

• სიცხადე და თანმიმდევრულობა: მთავარი მიზანი ორაზროვნების აღმოფხვრაა. როდესაც სტანდარტი ან მომხმარებელი მიუთითებს „დინამიურ დისბალანსზე“, ეს დოკუმენტი უზრუნველყოფს, რომ ყველას ჰქონდეს ერთნაირი, ზუსტი გაგება იმისა, თუ რას ნიშნავს ეს.
• სხვა სტანდარტების საფუძველი: ეს ლექსიკა არის ენა, რომელიც გამოიყენება ყველა სხვა ძირითად დაბალანსების სტანდარტში (მაგალითად, ტოლერანტობის, მანქანებისა და პროცედურების მოცვის სტანდარტში), რაც მას შეუცვლელ თანმხლებ დოკუმენტად აქცევს.
• ტექნიკური სიზუსტე: განმარტებები ტექნიკურად ზუსტია, ხშირად მბრუნავი სხეულების ფიზიკაში დაფუძნებული, რაც უზრუნველყოფს მათ სანდოობას და გამოყენებადობას კომპლექსური საინჟინრო ანალიზებისთვის.

← დაბრუნება მთავარ ინდექსზე