Κατανόηση της υπολειμματικής ανισορροπίας

1. Ορισμός: Τι είναι η υπολειμματική ανισορροπία;

Υπολειμματική ανισορροπία είναι η ποσότητα του ανισορροπία που παραμένει σε ένα ρότορας μετά το εξισορρόπηση η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί. Είναι η ανισορροπία που υπάρχει εντός της καθορισμένης ανοχής εξισορρόπησης.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η επίτευξη τέλειας ισορροπίας (μηδενική ανισορροπία) είναι πρακτικά αδύνατη και οικονομικά ανέφικτη. Ο στόχος της ζυγοστάθμισης δεν είναι η πλήρης εξάλειψη της ανισορροπίας, αλλά η μείωσή της σε ένα επίπεδο όπου οι κραδασμοί που προκαλεί δεν είναι πλέον επιβλαβείς για το μηχάνημα κατά τη λειτουργία. Αυτή η αποδεκτή ποσότητα που απομένει είναι η υπολειμματική ανισορροπία.

2. Εξισορρόπηση Ανοχής και Υπολειμματικής Ανισορροπίας

Το ποσό της επιτρεπόμενης υπολειπόμενης ανισορροπίας καθορίζεται από ένα εξισορρόπηση της ανοχήςΑυτή η ανοχή είναι μια συγκεκριμένη, υπολογισμένη τιμή που υπαγορεύει το μέγεθος της αποδεκτής ανισορροπίας για έναν συγκεκριμένο ρότορα σε μια συγκεκριμένη εφαρμογή.

Το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο πρότυπο για τον προσδιορισμό αυτής της ανοχής είναι ISO 1940-1 (τώρα μέρος της σειράς ISO 21940). Αυτό το πρότυπο χρησιμοποιεί Βαθμοί Ποιότητας Ισορροπίας (Βαθμοί G), όπως τα G6.3, G2.5 και G1.0, για την ταξινόμηση των απαιτήσεων ισορροπίας για διαφορετικούς τύπους μηχανημάτων.

• Ένας χαμηλότερος αριθμός G-Grade υποδηλώνει μια αυστηρότερη (μικρότερη) ανοχή και επομένως μια χαμηλότερη επιτρεπόμενη υπολειμματική ανισορροπία.
• Ο υπολογισμός της ειδικής ανοχής (σε γραμμάρια-χιλιοστά ή γραμμάρια-ίντσες) εξαρτάται από την κατηγορία G και την ταχύτητα λειτουργίας του ρότορα.

Μόλις ο χειριστής εξισορρόπησης μειώσει την ανισορροπία του ρότορα σε ένα επίπεδο που εμπίπτει εντός αυτής της υπολογισμένης ανοχής, η εργασία θεωρείται ολοκληρωμένη. Η ανισορροπία που «απομένει» είναι η υπολειμματική ανισορροπία.

3. Γιατί υπάρχει υπολειμματική ανισορροπία;

Αρκετοί παράγοντες συμβάλλουν στην παρουσία υπολειμματικής ανισορροπίας:

• Ευαισθησία μηχανής εξισορρόπησης: Κάθε μηχανή εξισορρόπησης έχει ένα όριο στην ελάχιστη ποσότητα ανισορροπίας που μπορεί να μετρήσει με ακρίβεια.
• Σφάλματα Εργαλειομηχανών: Οι ατέλειες στους άξονες ή στα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την τοποθέτηση του ρότορα στη μηχανή ζυγοστάθμισης μπορούν να προκαλέσουν μικρά σφάλματα.
• Βάρδιες Συναρμολόγησης: Τα εξαρτήματα μπορεί να μετατοπιστούν ελαφρώς κατά τη συναρμολόγηση ενός μηχανήματος μετά την ζυγοστάθμιση (π.χ. κλειδιά, σύνδεσμοι).
• Λειτουργικές Αλλαγές: Οι ρότορες ενδέχεται να παρουσιάσουν αλλαγές κατά τη λειτουργία λόγω θερμικής διαστολής, φθοράς ή συσσώρευσης επικαθίσεων, οι οποίες μπορούν να μεταβάλουν την αρχική ισορροπημένη κατάσταση.
• Πρακτικότητα: Το κυνήγι των τελευταίων χιλιοστογράμμων ανισορροπίας προσφέρει μειωμένες αποδόσεις και συχνά δεν είναι οικονομικά αποδοτικό.

4. Μέτρηση και επαλήθευση υπολειπόμενης ανισορροπίας

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εξισορρόπησης, η μηχανή εξισορρόπησης μετρά την αρχική ανισορροπία. Στη συνέχεια, ο χειριστής προσθέτει ή αφαιρεί διορθωτικά βάρη και τα μετράει ξανά. Αυτή η επαναληπτική διαδικασία συνεχίζεται μέχρι η μηχανή να υποδείξει ότι η μετρούμενη ανισορροπία είναι κάτω από την τιμή ανοχής-στόχο.

Μια καλή αναφορά ζυγοστάθμισης θα αναφέρει πάντα την αρχική ανισορροπία και την τελική υπολειπόμενη ανισορροπία, αποδεικνύοντας ότι ο ρότορας έχει πληροί την απαιτούμενη ποιότητα. Για παράδειγμα, η αναφορά θα μπορούσε να αναφέρει: «Η τελική υπολειπόμενη ανισορροπία είναι 0,5 g-mm στο αριστερό επίπεδο και 0,8 g-mm στο δεξί επίπεδο, η οποία είναι εντός της καθορισμένης ανοχής G2.5 για αυτόν τον ρότορα».

← Επιστροφή στο Κύριο Ευρετήριο