این محاسبه‌گر عملیات برداری را با استفاده از مختصات قطبی (بزرگی و زاویه) انجام می‌دهد. این محاسبه‌گر برای کاربردهای بالانس روتور طراحی شده است که در آن‌ها عدم تعادل به صورت جرمی در یک موقعیت زاویه‌ای خاص اندازه‌گیری می‌شود. این محاسبه‌گر به ترکیب چندین قرائت عدم تعادل، تعیین محل قرارگیری وزنه اصلاحی و تبدیل بین سیستم‌های مختصات کمک می‌کند.

هر بردار با دو مقدار تعریف می‌شود: جرم (برحسب گرم یا واحدهای دلخواه) و زاویه (برحسب درجه از ۰ تا ۳۶۰). زاویه مرجع ۰ درجه به سمت بالا (موقعیت ساعت ۱۲) است و زوایا در جهت عقربه‌های ساعت افزایش می‌یابند. این با قرارداد مورد استفاده توسط اکثر ابزارهای متعادل‌کننده که در آن‌ها مرجع فاز معمولاً در بالای روتور مشخص می‌شود، مطابقت دارد.

• جمع (+) — دو بردار را در یک بردار برآیند ترکیب می‌کند. از این روش زمانی استفاده کنید که نیاز به یافتن عدم تعادل کلی از چندین منبع دارید، یا می‌خواهید دو وزن اصلاحی را در یک وزن ترکیب کنید.
• تفریق (-) — اختلاف بین دو بردار (A منهای B) را محاسبه می‌کند. برای تعیین عدم تعادل باقیمانده پس از اصلاح مفید است.
• روبرو (±۱۸۰ درجه) — ۱۸۰ درجه به زاویه بردار A اضافه می‌کند. این به شما موقعیتی را می‌دهد که وزنه اصلاحی باید در آن قرار گیرد.
• مقیاس (k×) — جرم را در ضریب k ضرب می‌کند. این مقدار هنگام محاسبه مجدد جرم اصلاحی برای شعاع نصب متفاوت ضروری است: m2 = m1 × (r1 / r2).
• دکارتی (X، Y) — مختصات قطبی را به دکارتی تبدیل می‌کند: X = m × cos(angle), Y = m × sin(angle).

• بالانس تک صفحه‌ای: عدم تعادل را اندازه‌گیری کنید، از تابع Opposite برای یافتن زاویه اصلاح استفاده کنید، وزنه را نصب کنید و تأیید کنید.
• ترکیب وزن‌ها: با استفاده از عمل جمع، دو وزنه اصلاح نصب شده را با یک وزنه معادل جایگزین کنید.
• تبدیل شعاع: هنگام جابجایی وزنه اصلاحی به شعاع متفاوت، از مقیاس برای محاسبه مجدد جرم استفاده کنید.
• وزن‌های تقسیم‌شده: وقتی زاویه دقیق در دسترس نیست، جرم اصلاح را روی دو تیغه مجاور توزیع کنید.